Ad Valvas 2006-2007 - pagina 234

A P

PAGINA 24

AD VALVAS 14 DECEMBER 2006

R E M

>Lentjes

>Griff

>De tafel van 178-1239

Kerstmissig

De pannen pruttelen nog op het fornuis, de tafel wordt gedekt. Ad Valvas belt wekelijks rond etenstijd aan bij een Uilenstede-bewoner, om de voorbije dag te bespreken. Deze keer deed Anika Minnes (25) open. Wat schaft de pot? "Boerenkool, worst en spekjes. Het lag nog in de vriezer. Een tijd geleden had ik al trek in een echte wintermaaltijd, maar ik had steeds geen tijd om het klaar te maken. Meestal eet ik kant-en-klaar, wat eigenlijk best schandalig is, omdat ik de hele zomer als kok heb gewerkt." Waar precies? "In Spanje op een golfsurfkamp. Ik zocht een manier om zo goedkoop mogelijk de hele zomer te surfen. Ik solliciteerde bij verschillende kampen en werd aangenomen bij dit kamp als assistent-kok. Er was ook een echte kok, maar die liet alles aanbranden. De laatste twee weken werd ik de chef-kok, de afwasser promoveerde toen tot mijn assistent." Hield je wei tijd over om te surfen? "Soms surfden we 's avonds na het koken nog, en soms overdag. Maar het was elke avond feest, dus dat laatste kwam er vaak niet van." Waardoor heb je het nu te druk om je kookkunsten te beoefenen? "Ik studeer geneeskunde aan de VU en loop nu mijn eerste co-schappen. Vandaag had ik tijd om te koken omdat ik reflectieonderwijs had. We reflecteren met verschillende co-assistenten op

onze co-schappen. Je kunt dan zeuren over vervelende begeleiders en zo. Met name over chirurgen wordt enorm veel geklaagd. Ze schijnen nogal lomp te zijn tegen co-assistenten en patiënten." En waarover heb jij je hart gelucht? "Ik heb laten weten dat ik in het begin moeilijk kon omgaan met alle kritiek die ik kreeg. Tijdens de co-schappen leer je vooral veel over jezelf. Maar het is natuurlijk ook leuk om uit te zoeken wat er precies aan de hand is met een patiënt. Ik doe namelijk het eerste onderzoek."

Heb je ook al iemand kunnen genezen? "In de meeste gevallen lukt dat niet bij zo'n eerste onderzoek. Maar toen ik iemand met een stuk worst in zijn keel opving bij de Eerste Hulp, wist ik die persoon te genezen door hem cola te laten drinken. Ik vond het wel stoer van mezelf. Alleen toen ik het trucje opnieuw deed bij iemand met een stuk vlees in zijn keel, kwam de cola er via zijn neus weer uit." TEKST EN FOTO: LILIAN ROOS

>Cordelia ^^I^U.IK -tü2A^

ibJi

Traditioneel zou deze tijd van het jaar in het teken moeten staan van goede daden, vrede, liefde, vergevingsgezindheid jegens iedereen op aarde en al dat soort dingen. Ik ga al nooit de straat op zonder een cd met vredelievende kerstdeuntjes in mijn jaszak (en de koptelefoon op mijn hoofd, natuurlijk). Maar wat is dat toch met mensen in de kersttijd? Het lijkt wel alsof ze moedwillig meer agressie oproepen dan de rest van het jaar. Juist nu er ultieme flexibiliteit en harmonie van je verwacht wordt, stelt de medemens je constant op de proef. Nu is dit misschien het juiste moment om op te biechten dat het mij in het algemeen al vaak aan agressiecontrole ontbreekt. Dit vooral met betrekking tot kleine kinderen, buggy-voortduwende moeders en voordringende bejaarden. En het lijkt wel alsof je er daar momenteel een stuk meer van hebt. Het zijn overbekende tafereeltjes: de kerstmissig verlichte straten met winkels vol kerstmissige spullen waar kerstmissig uitgedoste mensen hun kerstinkopen komen doen. Het is koud, het is druk, mensen lopen niet door en houden hun kinderen niet in het gareel. Voor je het weet, loop je links en rechts treuzelende ouders aan de kant te duwen, hangt er een gillende kleuter aan je jas en heb je ruzie met een oma die vindt dat ze niet in de rij hoeft te staan, zoals alle andere mensen. En dan is er ook nog het moedersmet-buggy's-vraagstuk. Verse moeders schijnen plotseling over bovennatuurlijke krachten te beschikken als hun kinderen bedreigd worden. Maar zolang dat niet het geval is, zien ze er geen been in om hun baby als stormram te gebruiken. Kijk maar eens goed om je heen in grote warenhuizen: overal moeders op oorlogspad. Wie hen In de weg loopt, wordt ruw uit het gangpad gebotst. Een kinderwagen is een machtig wapen in het verkeer. Ik zou er ook een moeten hebben. Gewoon vullen met blikjes tomatensoep, en hopla, aan de kant iedereen. Kortom, ik weet niet of het een persoonlijk defect is, maar kerstinkopen doen leidt bij mij over het algemeen tot uitbarstingen van buitengewoon onkerstmissig gedrag. Nu ik erover nadenk, lijkt me dat dat géén persoonlijk defect is, want ik zie overal om me heen mensen met gelijksoortige symptomen. Duwen, trekken, schreeuwen, winkelpersoneel uitschelden, en kinderen bedreigen/ omkopen met snoep en cadeaubeloften. Dat is de echte kerstmissigheid. En beloven dat het allemaal anders wordt in 2007, natuurlijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen