Ad Valvas 2006-2007 - pagina 128

A D

PAGINA 16

AD VALVAS 19 OKTOBER 2006

R E M

>Lentjes

>Griff «Rf •,**,.

0

'4^|^,^*tf i

4

>De tafel van 240-1642

Voetstuk

De pannen pruttelen nog op het fornuis, de tafel wordt gedekt. Ad Valvas belt wekelijks rond etenstijd aan bij een Uilenstede-bewoner, om de voorbije dag te bespreken. Deze keer deed Anreeta Baidjoe (31) open. Wat schaft de pot? "Gestoomde rijst met sim en aardappels in massala. Sim is een soort sperzieboontje en massala een soort kerrie. Het is Surinaams. Ik ben sinds twee jaar hier. In Suriname heb ik rechten gestudeerd, nu doe ik er hier nog notarieel recht achteraan. Ik leer van alles over verkoopaktes, testamenten en samenlevingscontracten, om uiteindelijk notaris te worden." Heb je zelf een samenlevingscontract? "Nee, dat heb ik niet nodig, want ik heb geen relatie. Daarom kook ik nu alleen voor mezelf. Ik kook zo'n twee ä drie keer per week voor meerdere dagen vooruit. Ik stop dan een deel in de vriezer." Hoe kom je aan Surinaamse producten ais sim of massaia? "Deze keer ben ik naar de markt in de Bijlmer gegaan, andere keren ga ik naar de Dappermarkt. In het centrum vind ik de toko's te duur. Ik kook meestal vegetarisch. Soms eet ik kip, kalkoen of vis. Op dinsdag eet ik zelfs veganistisch, dus ook geen eieren en andere dierlijke producten. Dat is een gewoonte die ik heb overgenomen van mijn ouders. Hindoes eten één dag in de week veganistisch; een soort reinigingsdag."

Wat is liier het grootste verschil met Suriname? "Ik moest erg wennen aan het klimaat. Hier heb je seizoenen, daar heb je altijd een tropisch klimaat. Ik heb dus een hele wintergarderobe moeten aanschaffen. Nederlanders floreren in de zomer, ze treden dan hartelijker en warmer naar buiten. Verder is hier minder gevoel voor het sociale leven, de nadruk ligt op cijfers en het gaat meer om geld. Ook het gezin is belangrijker dan het sociale leven. Als mensen kinderen hebben, draait alles om die kinderen. In het weekend moeten ze naar

zwemles en andere clubjes worden gebracht. Suriname is één grote familie." Wat mis je het meest? "Ik mis vooral mijn ouders, mijn broer en mijn hond Dobber. Als ik naar Suriname bel, dan komt hij naar de telefoon en kwispelt als hij mijn stem hoort. Waarschijnlijk ga ik rond de kerst weer naar Suriname. Kerstmis is daar één groot feest, maar dan wel zonder sneeuw." TEKST EN FOTO'S: LILIAN ROOS

>Cordelia H^MDMVRi)e 6 i ^ b H

hV

Toen ik vorige maand in Nederland was, heeft iemand alle afleveringen van Ihe X-Files voor mij gedownload en op dvd's gebrand, zodat ik wat te doen zou hebben in Italië (werk? Hoezo werk?). Als ik ze allemaal achter elkaar zou kijken, zit Ik achttien dagen dag en nacht aan het beeldscherm van mijn laptop gekluisterd. Wie herinnert zich The X-Files nog? Als vijftienjange was ik er verslaafd aan. Ik keek op donderdagavond altijd eerst naar de Nederlandse uitzending en daarna naar die op de BBC, waar ze een seizoen voor lagen. Onderwijl werd alles opgenomen op VHS-videobanden zodat Ik er de rest van de week nog twaalf keer naar kon kijken. Want afleveringen van The X-F;/es worden, in tegenstelling tot die van alle andere televisiesenes in de geschiedenis van de mensheid, leuker als je ze vaker ziet. Voor de minder goed geinformeerden onder ons zal ik even uitleggen hoe de televisieserie in kwestie in elkaar steekt. In de eerste paar minuten wordt het mysterie van de week gekenschetst. IVleestal bevinden we ons ergens in een landerige uithoek van de Verenigde Staten waar het erg donker is. De betreffende onverklaarbaarheid doet zich voor, er gaat iemand dood, en zodra het noodlijdende gegil ophoudt, begint de herkenningsmelodie. Vervolgens worden de helden geïntroduceerd, in casu FBIagenten Mulder en Scully, die het lijk inspecteren en er helemaal niets van snappen. Mulder oppert een belachelijk vergezochte theorie, Scully verwerpt die. Na de nodige verwikkelingen en meestal nog een paar doden blijkt aan het eind dat Mulder gelijk heeft en blijf je als kijker tamelijk verward achter. Ik heb jarenlang in de veronderstelling geleefd dat The X-Files een goede serie is omdat ze iedere week iets nieuws bedachten. Nu ik er de afgelopen weken een uurtje of vijftig in geïnvesteerd heb, ben ik echter tot de conclusie gekomen dat dat een foutieve assumptie was. Bovenstaande introductie zegt eigenlijk alles al. Tot mijn grote schrik moest ik concluderen dat iedere aflevenng in feite hetzelfde is. Peinzend over deze schokkende ontdekking ben ik me af gaan vragen of dat nu volwassenheid is: inzien datje jeugdhelden eigenlijk ook maar mensen zijn. En je favonete series een stuk minder doordacht dan in je herinnenng. Het is een pijnlijk moment, maar met de tijd leer je ermee leven. Gelukkig heb ik nog zestien dagen X-Files te gaan. Misschien zijn de latere seizoenen beter.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen