„Verhondigt den dood des Heeren”.

Want zoo dikwijls als gij dit brood zult eten, en dezen drinkbeker zult drinken, zoo verkondigt den dood des Hee ren, totdat hij komt. • I Cor. II : 26. g i

Bij het heilig Avondmaal wordt de dood des Heeren verkondigd.

Als ge daar aanzit, viert ge niet een gedach.

tenismaal, om de heugenisse van Jezus' komst op aarde in stand te houden; maar hebt ge gedachtenis van Jezus te vieren in het teeken van zijn verbroken lichaam en vergoten bloed. En ge hebt in de gedachtenis aan dat verbroken lichaam en dat vergoten bloed niet maar den dood des Heeren te gedenken, maar dien dood te verkondigen.

Zoek ook hierin dan met heilige aandacht in te dringen en geef er u rekenschap van wat het zij, dat wie ten Avondmaal gaat, dtn dood van Jezus op het kruis van Golgotha verkondigen moet.

Ons Evangelie wijst ons steeds op het kruis als het middelpunt van heel Jezus' verschijning op aarde. Niet anders te weten dan »Jezus en dien gekruist'' is de roem van den heiligen apostel Paulus. En niet alleen hij, maar ook de overige apostelen wijzen u bijna nooit op de kribbe, noch op de woorden die Jezus sprak, noch op de wonderen die hij gewrocht heeft; maar trekken altoos weer de geheiligde aandacht der kerken saSm op dat ééne machtige feit, dat God zijn Zoon aan de wereld heeft gegeven, en dat de wereld dien Zoon van God heeft gekruist.

Natuurlijk niet in dien zin, alsof hetgeen aan dat kruis voorafging ons onverschillig kon zijn, of dat hetgeen in Opstanding en Hemelvaart volgt, kon worden weggedacht. Integendeel, zoo ge niet eerst van de kribbe tot aan Gethsemané uw Heiland gevolgd zijt, verstaat ge niet wat het te zeggen had, dat die Heiland gekruist werd. En zoo ge na het kruis niet in de Opstanding ten derden dage jubelt, heeft dat kruits van Qolgotha VOOÜ U niets' dan vertwijfeling en droefenis.

Dit aUeen is bedoeld, dat ge heel deze verschijning van den Zoon des menschen als één samenhangend geheel moet opvatten, waarin al hetgeen aan dat kruis voorafgaat, op dat kruis doelt, en al hetgeen op Golgotha volgt, uit dat kruis voortvloeit; zoodat bij dat kruis de heilige plek was en is en blijft, waar ook gij altoos weer hebt neer te knieleri, om Gods eeuwige ontfermingen in de gifte zijns Zoons in te drinken met al den wellust uwer ziel.

En daarom heeft Christus niet een ander teeken, maar juist het heilig Avondmaal ingesteld, om door dat Avondmaal u telkens weer voor dat kruis van den Man van smarte te plaatsen.

Hij had ook plechtigheden kunnen instellen, om ons zijn kribbe, zijn machtige woorden, om ons de verheerlijking op Thabor, om ons de Opstanding en zooveelmeer, symbolisch voor oogen te stellen. Maar dat deed de Heere niet. En wat wij in ons Kerstfeest en Paaschfeest heb ben, is niet een ordinantie des Heeren, maar alleen een kerkelijk gebruik.

Neen, het eenige feit in zijn leven, waarop de Heere ons gedurig weer Sacramenteel wijzen wilde, is zijn Kruis. Daarop en daarop alleen doelt het Sacrament des Avondmaals; en zelfs ook het Sacrament van den heiligen Doop spreekt ons van de afwassching onzer zonden in zijn bloed.

De dood des Meeren, dat is en blijft dus het machtige brandpunt, waarin al ^e stralen van deze heilige geschiedenis saamvallen. En zelfs als aan Johannes op Pathmos het beeld van den Christus in de hemelen wordt getoond, ziet hij 'eerst niet den Overwinnaar, met de kroon op het hoofd, maar het I> am Gods dat geslacht was.

Eens zou dit anders zijn; en als Gods raad ten einde spoedt, en de groote dag van zijn oordeel komt, ziet ge datzelfde Lam Gods op de wolken des hemels verschijnen als de van God gezonden Overwinnaar over hemel en aarde. En dan zal ook voor u de Man van smarte in den Koning der heerlijkheid zijn ondergegaan, doordat ge dan geen zonden meer kennen zult en al uw zonden die ge i deedt, achter u, in de diepte der zee zullen geworpen liggen.

Maar in deze bedeeling, nu ge nog op aarde zijt, nu ge de worsteling der zonde nog kent, en nooit anders voor God dan als een onreine kunt verschijnen, nu wil en kan de Christus iet anders dan als het Lam Gods voor u reden, en blijft het Kruis van Golgotha de van God aangewezen plek voor uw ontmoeting met uw Heiland.

Philosophic over den Godmensch redt uw ziele niet. Dwepende uitroepen over de maesteit des Heeren kunnen uw zonden niet van u nemen. En het eenige wat ge als verlorene in u zelven behoeft, is een gekruiste Messias., die voor u ten vloek is geworden, en om u van den eeuwigen dood te redden, w zonden gedragen heeft op het hout.

Er schuilt dan ook een geestelijke fout in, at de kerken Christi in den loop dezer eeuw at Kruis van Christus eenigszins hebben teruggedrongen, en ons hebben diets gemaakt, at het veel rijker voor de ziel is, zoo ze de ergrede of de Gelijkenissen beluistert, dan m zich altoos droef te stemmen door de estadige aanschouwing van het lijden en den dood dés Heeren.

Niet dat we overdrijving bepleiten. Ook wat ezus was en sprak en deed, en nog doet uit de hemelen, moet telkens weer het voorwerp zijn van uw godvruchtige overdenking; en die soort hartstocht, gelijk soms bij de Hernhutters ierd waargenomen, om met zekeren wellust te lijven staan bij het bloed en de wonden en et misvormd gelaat en al het tragischpijnijke dat op Golgotha doorworsteld is, is aan e Apostelen des Heeren volkomen vreemd.

Maar op de zaak als zaak mag niets afge­ d ongen. Alle Christusprediking moet prediking van den Gekruiste blijven. Daarin alleen ligt et medicijn. Alleen daarin de volle vertroosing uwer ziel. En zoolang ook gij zelf niet al de zielskracht, die in u is, hebt saamgetrokken, om u van aangezicht tot aangezicht te stellen voor hem, die op Golgotha stierf, zal het nooit tot waarachtige verbrijzeling bij u j komen; zal nooit de diepste snaar in uw hart gaan trillen; en zult ge nooit de volle rijke zaligheid kennen, van te kunnen zeggen : »Mijn Heere, mijn Goël, mijn God !

Dat getuigt u de Schrift, die u zegt dat alleen de Christus aan het kruis een kracht Gods tot zaligheid is. Dat getuigt de lofpsalm der dankzegging uit alle eeuwen, die altoos weer n dat kruis van Christus de stoffe der eeuwige dankzegging gevonden heeft. En dat getuigen nog uw broederen en uw zusteren om u heen, die het meest en het rijkst van Gods genade enoten hebben. Bovenal in de stervensure s het altoos weer Christus en die gekruist geweest, die het sterfbed van Gods kinderen met iets van hemelschen luister omstraald heeft.

En zoo nu o )k moet elk Avondmaal, dat gij meeviert, ook voor u e-jn gang naar Golgotha's kruis zijn.

Ook gij blijft mensch. Ook gij kunt niet op éénzelfde oogenblik geheel het leven en de verschijning van uw grooten God en Zaligmaker zóó voor u stellen, dat ge er waarlijk in dringt, in leeft en in geniet.

Wilt ge dus bij het heilig Avondmaal dat alles saam bevatten, dan raakt ge verward; dan wordt uw geest onrustig in u; ge wilt u nu bij het ééne en dan bij het andere van uw Jezus bepalen; en juist dat maakt dat uw ziel zweven en slingeren blijft; en door alles te willen omvatten, tiiets ten volle, niets in zijn diepte bevat.

En daarom is het zoo naar menschelijke wijs en geheel zielkundig, dat de Heere Jezus bij het heilig Avondmaal uw aandacht uitsluitend op zijn kruis richt; op niets dan dat kruis; maar dan ook op dat kruis geheel en ten volle.

En zoo ge nu maar niet wijzer dan Jezus wilt zijn, en ge geeft u daaraan over, en ge zet alles uit uw gedachten weg, om eeniglijk en alleen den dood des Heeren voor uw ziel te laten treden; in uw ziel te laten indringen; en heel het besef en de gewaarwording uwer ziel te' laten verzeilen, dan zult ook gij de zalige ervaring genieten, dat ge waarlijk uzelven kwijt raakt, om aan zijn heiligen disch niets dan uw Heiland te bezitten.

En nu zult ge dan ook verstaan, wat het is; den dood des Heeren te verkondigen. Dat kunt ge niet, zoo uw heilige aandacht over alUerlei verstrooid wordt; maar dat kunt ge dan, zoo heel uw ziele al haar levenskracht op dat ééne heilige punt van den dood uws Heeren saatotrekt.

Dan toch raa'kt^gé onder de macht van dien dood uws Heeren. Ge voelt uw zonde als een kleed van u afglijden. Ge ziet het als voor oogen, hoe uw zonden op hem liggen, en hoe hij ze op het hout draagt. Ja, ge ziet hem zonde voor u gemaakt, opdat gij zoudt worden rechtvaardig voor God in hem.

En bestaat nu A^ verkondiging v^.-a.& \ff!\ ^006 daarin, dat ge opstaat, en nu bij dat Avondmaal gaat spreken ?

Zou dat de verkondiging zijn, die bedoeld wordt ?

Maar immers bij dat Avondmaal komt de wereld niet. Daar zijn geen vreemden bij. Er is niemand aan wien gij door uw spreken den dood des Heeren als iets nieuws zoudt kunnen verkonden. Want allen die met u aanzitten hebben evenals gij den plicht óók zelven den dood des Heeren te verkondigen.

En ook kan dat »verkondigen" niet liggen in wat de Bedienaar van het Sacrament spreekt; want hoe minder die spreekt, hoe beter zelfs. Bijna alle spreken leidt bij het Avondmaal van den dood des Heeren af.

Neen, er ligt in dat verkondigen van den dood des^Heeren iets heel anders. Niet een luid, maar een stilzwijgend verkondigen, door het feit zelf dat gij, als onreine en verlorene in u zelven, itw toevlucht neemt tot de Fontein die in Jezus' bloed geopend is tegen de zonde en tegen de ongerechtigheid.

Het kruis van Golgothi. staat er nu eenmaal voor aller oog. Maar als er nu niemand toetreedt, om zich door dat kruis te laten zegenen, en zich het bezoedelde kleed wit te wasschen in het bloed des Lams, dan verliest die dood des Heeren zijn sprake, geraakt in vergetelheid en wordt niet geloofd.

Maar dan ook, als omgekeerd, duizenden bij duizenden telkens toevloeien, die uit alle natiën en volken toestroomen, om allen saam bij dat kruis van Golgotha de genezing hunner wonden en de redding hunner ziel te zoeken, dan is die pelgrimstocht na.ar het kruis van Golgotha, die alle eeuwen aanhoudt, de rijkste, de welsprekendste verkondiging van den dood des Heeren, omdat ze als in levend beeld ons zegt, wat die dood des Heeren beteekent.

Gaat gij dus in stil en kinderlijk geloof ten .heiligen Avondmaal op, dan verkondigt gij daardoor den dood des Heeren aan uw broederen; en zij die met u aanzitten, verkondigen den dood des Heeren aan u.

Zoo versterkt ge onderling elkanders geloof, doordien ge saam u verliest in het Lam Gods dat de zonden der wereld wegneemt.

En hebt ge zoo elkander den dood des Heeren verkondigd, dan verkondigt ge saam in uw aanzitten en in de heilige ontroering uwer ziel den dood des Heeren aan Satan Want als Satan dan dien dood des Heeren zoekt te bedelven en krachteloos te maken, verklaart gij saam als getuigen van Christus tegen hem, dat wel waarlijk ook uw ziel haar redding in den dood des Heeren heeft gevonden. Tot ge dan, eer ge opstaat, saam uw hart en uw stem in een lied des lofs en der dankzegging vereenigt, om nu ook in heilig maat gezang te verkondigen, dat het rantsoen is betaald en eeuwige verlossing teweeg gebracht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen