Voor Kinderen.

De Voorziessjgheld Gods.

Het is nog niet zoo heel lang geleden, dat ik in eene Vaderlandsche Geschiedenis de merkwaardige woorden las »de mensch is zelf de schepper van zijn lot". Toen ik dit las, kwamen mij de woorden van onzen Heiland te binnen: »Ik dank U, Vader! dat Gij dit voor de wijzen en verstandigen verborgen hebt, en hebt het den kinderkens geopenbaard."

Godvreezende kinderen zouden bij 't lezen der woorden van dien geschiedschrijver hunne oogen nauwelijks gelooven, en zeker in hunne eenvoudigheid het hoofd schudden, zonder dat iemand het recht had, hen als wijsneuzen te brandmerken. Dit zou ten minste die jongen gedaan hebben, waarvan ik u thans een weinig ga vertellen.

Ik wou, dat ge Piet Potter's kameraad had kunnen zijn, of liever nog, dat ge zulk een jeugdigen vriend gevonden hebt of nog vindt; jongens, ge zoudt er u niet over beklagen, dat weet ik - v'ast. Piet Potter woonde op een der Friesche dorpen, en bezocht — 'tis nu 25 jaren geleden — de openbare dorpsschool aldaar, omdat er uren in den omtrek geene Chr. school was te vinden.

De meester was tevens klokluider, maar had een paar jongens aangesteld, die 's middags om één uur deze taak voor hem waarnamen. Op zekeren dag waren onze Piet en zijn vriend Dirk Veltman met deze opdracht vereerd, en stapten ze een half uren te voren, met den sleutel der kerkdeur gewapend, reeds naarden toren. Ze gingen naar binnen. Klommen de trappen op, en stonden weldra bij de klok, waarvan ze nu den klepel konden zien hangen, die hen zoo dikwijls schoolwaarts had gedreven.

Dirk was meermalen in den toren geweest, en wist er den toegang aan te wijzen tot de ruimte tusschen het gewelf en het dak van de kerk. Boven dit gewelf waren breede planken gelegd, over dikke balken, waarop Dirk zijnen vriend uitnoodigde, hem te volgen. Halverwege de kerk gekomen, liet Dirk zich langzaam neerzakken op een der dunne balkjes, die het zwakke gewelf droegen. Piet be-reep opperbest, dat Dirk het op de spreeuwennesten gemunt had; maar kon volstrekt niet inzien, waartoe hij zoo omzichtig te werk ging. Toen Dirk hem de - nesten wilden aanwijzen, zette Piet zich tot een sprong gereed, om over de ronde oppervlakte van het gewelf zich te laten glijden, en den weg wat spoediger af te leggen.

Juist op het oogenblik, dat Piet den sprong zou volbrengen, weerhield hem Dirk met den uitroep: ho ! ho! Piet gehoorzaamde, en... kwam tot nadenken. Was hij gesprongen, de brooze zoldering zou gebroken, en Piet op een der banken in de kerk geradbraakt zijn. Hij beefde bij die gedachte, en in stilte — want Dirk was een jongen van ongeloovige ouders — slaakt hij een kort dankgebed. Hij had den vinger Gods gevoeld, en verstond nu beter dan dien morgen de woorden des bijbels, die zijn vader bij 't ontbijt gelezen had: »Ik dank U, Vader, dat Gij dit voor de wijzen en verstandigen verborgen hebt, en hebt het den kinderkens geopenbaard".

De indruk, dien deze gebeurtenis in zijn gemoed maakte, was onuitwischbaar. Zijn avond-en morgenbed werden uitgebreid; want als hij het gebeden had, kan hij geen »amen" laten volgen Ook bad liij dikwijls, als hij aan de oogen van vreemden, of van broeders en zusters onttrokken was. En God betoonde zich ook aan hem een hoorder des gebeds. Laat ik u daar nog eens een bewijs van leveren.

Piet had gehoord, dat er te K, , iK uur van zijne woonplaats een Christelijke school was gesticht. Hij was nu dertien jaar oud en verlangde zeer, om nog eens op zulk een school onderwezen te worden. Dit verlangen maakte hij zijn ouders bekend; maar dezen gaven er nauwelijks acht op; hij was de schooljaren uit, en zou veel te ver moeten loopen; hoe kon Piet toch die gedachte in het hoofd krijgen?

Deze had evenwel zijn innig verlangen den Heere bekend gemaakt, en drong er bij zijne ouders niet verder op aan, omdat hij zeker geloofde, dat deze wel van gedachten zouden veranderen. Hoe hij dit zoo vast gelooven kon? Ik zal het u zeggen.

Piet moest op een herfstmorgen naar den polder oni zijns vaders schapen te melken. Het regende dat liet goot, toen hij het eenzame polderland bereikt had.

Hij hing schuilen achter een dikken hekpaal, en zag naar de grauwe wolken, waarachter de zon zich reeds een uur lang schuil gehouden had. Er welde een gebed in zijn hart op. Hij bad, dat hij nog eens op die Christelijke schooi mocht onderwezen worden, en tot onderwijzer bekwaam gemaakt, en dat de Heere daartoe toch zijn ouders gewillig mocht maken, en dat, ten teeken van de yerliooring zijner bede, de zon even één vriendelijke straal door de wolken mocht zenden. En zie, nauwelijks had hij zijn oogen geopend, of de zon brak het wolkenfloers, om spoedig zich er achter terug te trekken.-

Zingend stond Piet op, en trotseerde den regen en al de ongemakken van een glibberig pad. En toen het voorjaar kwam, had zijn vader reeds den weg naar de Christelijke school voor hem geopend. Vijf jaren later slaagde hij als onderwijzer, en heeft nu reeds vele jaren het Christelijk onderwijs gediend. Zoo blijkt ook uit zijn levensgeschiedenis, dat ons lot en leven in de hand Gods is; en dit is voorzeker een heerlijke troost voor allen die God liefhebben.

B.

„Om zetp gaan."

Een zelfde oplossing als de reeds genoemde ontvingen we nog van onzen lezers H. S. te K. a. Z., J. N. (? ) Ie Gr. en H. R. te L.

Nog kwamen twee antwoorden in een van A, S. te H. en een van J. B. te B. die echter, daar ze hun namen niet noemden, moeilijk verdei kunnen vermeld worden.

We zullen het hierbij laten en den lezers dank zeggen voor hun ijver, in dezen betoond.

Of we er dan nu zijn?

Ja en neen. We weten dan nu wat het algemeen gevoelen is.

Maar nog blijft over aan te toonen, dat de uitdrukking »orn zeep gaan" ook werkelijk reeds voor vijf, zes ' eeuwen werd gebruikt. Misschien zijn er lezers zoo knap om dat aan te toonen. Anders toch is de oplossing wel zeer vernuftig, maar toch nog twijfelachtig.

CORRESPONDENTIE.

We verzoeken vriendelijk allen inzenders hun naam te melden onder hun brieven, en liefst heslmar.

HOOGENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen