Geen duimbreed?! - pagina 202

DE B I J Z O N D E R E A C T I V I T E I T E N V A N ' j A N

WAT'

wuste kaart naar De Bilt te reizen. In de gevangenis zou de verrader aan Koert, die het concentratiekamp te Sachsenhausen zou overleven, om vergiffenis smeken, wat deze hem in de geest van zijn ouders ook heeft geschonken.

202

Hoe was het intussen met de andere zoon van Bavinck? Ben Bavinck werd opgesloten in het huis van bewaring aan de Amstelveenseweg, waar hij niet slecht werd behandeld. Zijn moeder kon regelmatig zijn vuile kleding vervangen door schoon goed. En zo was het mogelijk met elkaar te communiceren door middel van briefjes, die in de voering van de kleding konden worden genaaid. Bavinck gebruikte hiervoor een spontaan ontwikkelde codetaal. Zo kon hij zijn zoon melden, dat diens jongere broer was gearresteerd: 'De kleine Knoed en haar vrindje Jacques logeeren nu in Den Bosch bij tante Sijpje Donkersloot.Tante heeft beide kinderen van het station Bilthoven afgehaald. Den volgenden morgen is tante zelf nog even bij ons thuis geweest en heeft het heele huis grondig bekeken. Ze vond het erg mooi.' 11 Bavinck was er inmiddels van op de hoogte gebracht, dat zijn zoon Koert in het Noord-Brabantse Haaren gevangen was gezet. Zijn vrouw slaagde er in, fietsend op een geleende fiets, wat kleren, eten en een bijbeltje aan Koert te brengen. 1 2 Voor de zaak van Ben werd een verhaal bedacht, vermoedelijk door Waterink die dat al meer bij de hand had gehad, waarmee het bezit van de Amerikaanse patronen verklaard kon worden: hij was als echte jongen nu eenmaal verzamelaar van allerlei oorlogstuig. Een hoge Duitse ss-er prof. dr. H. Nelis bleek bereid Bavinck te woord te staan en dit verhaal te accepteren en met zijn gezag te ondersteunen. Bavinck berichtte dit weer in code aan Ben. Met zijn vrouw kon hij op 19 juli Ben eindelijk bezoeken en even te spreken krijgen. 'Het was een heerlijk weerzien.' Enkele dagen later kregen ze het bericht, dat Ben slechts tot zes maanden gevangenisstraf met aftrek was veroordeeld. 'Wat is God toch goed! Hij leidt ons bij elke stap', schreef Bavinck die avond in zijn dagboek. De daarop volgende dag, dinsdag 25 juli 1944, werd het Bavinck toegestaan zijn andere zoon, die inmiddels in het concentratiekamp te Vught was gevangengezet, te bezoeken. Met een geleende auto, die onderweg met behulp van veel vooroorlogse sigaren uit handen van Duitse wachtposten kon worden gehouden, ging Bavinck naar Vught. Hij mocht Koert spreken in het bijzijn van acht ss-ers en dan nog

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen