Geen duimbreed?! - pagina 172

H E T L A B O R A T O R I U M A A N D E LA I R E S S E ST R A A T

gewerkt. Er werden suikerbieten bereid, zuurkool ingelegd, maanzaadbroden gebakken en maanzaadpap gemaakt. Alles stond in het teken van de honger. Ook de instrumentmakerij: er werden noodkacheltjes gebouwd, gastoestelletjes en een grote gasgenerator, en er werd een clandestien acculaadstation opgezet, zodat illegaal stroom kon worden opgewekt. Alles in nauwe samenwerking met de Valeriuskliniek. 3 °

OVERWERK

OP DE

VALERIUSKLINIEK

In de Valeriuskliniek onder leiding van Van der Horst waren al vanaf eind 1941 joodse onderduikers verborgen gehouden. Sindsdien waren er verschillende student-onderduikers bijgekomen. Al die tijd werd nauw samengewerkt met de medewerkers uit het aangrenzende laboratorium. Direct bij het begin van de bezetting had de Valeriuskliniek al de gevolgen daarvan ondervonden. De Poolse neurochirurg Ojlenick had moeten vluchten voor de Duitsers en was nog net op tijd naar Engeland ontkomen. 31 Na de meidagen leek het werk op de kliniek weer gewoon door te kunnen gaan. Er werden zelfs verschillende vernieuwingen doorgevoerd in de medische apparatuur. Begin 1942 werd door de Valeriuskliniek voor het eerst in Nederland een elektroencefalograaf in gebruik genomen. In het daarop volgende jaar werden hier voor het eerst bestralingen uitgevoerd bij neurologische patiënten. Het aantal patiënten groeide van jaar tot jaar, terwijl de groei van het personeel daar sterk bij ten achter bleef. In 1 9 4 2 werd het maximum van 130 patiënten, waarop de kliniek was berekend, al overschreden, waardoor president-directeur Van der Horst maar met moeite de kliniek draaiende wist te houden. Op het eind van de oorlog werden bijna 2 0 0 patiënten op de Valeriuskliniek verpleegd. De arbeidsomstandigheden werden daardoor zo slecht, dat de een na de andere verpleegster ontslag nam. Slechts met een klemmend beroep op hun solidariteit slaagde Van der Horst er in in het voorjaar van 1944 de kliniek voor een totale leegloop van personeel te behoeden. Door de Spoorwegstaking van september 1944 verslechterde de werksituatie nog meer. Een maand later staakte de gemeente Amsterdam tijdelijk de elektriciteitsvoorziening, waardoor een eigen verlichting op gang moest worden gebracht met be-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen