De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 96

BALLINGEN

was ik zelf als spioen werkzaam, zoodat de Engelschen volgens de Telegraaf naar mij zoeken'. 48 DuToit schreef de dag erna: Daar ik mij thans te Amsterdam als vluchteling bevind, omdat ik als Kolonist voor de zaak der Republieken streed, heb ik plan dadelijk mijne studiën alhier voort te zetten. Ik ben candidaat in de Theologie en hoop in den tijd van pl.m. twee jaren te promoveren alhier. Ik wend mij darom nar uwe Vereniging met het beleefd verzoek ook voor mij eene pariquone som uit het Studiefonds voor Afrikaansche studenten te willen beschikbaar stellen. Ook mijne krachten wil ik gaarne toewijden aan Afrika's heil en vooruitgang. 49

Beiden kregen met ingang van i oktober 1 9 0 0 een beurs van f 60 per maand. Aan Pretorius was overigens geen vrijstelling van de propedeuse verleend. 50 Op 6 oktober 1 9 0 0 schreven Japie du Toit en Koos Pretorius zich in aan de vu. 5 1 De studie kon beginnen. We weten helaas niet, wat DuToit en Pretorius vonden van Nederland en Amsterdam anno 1 9 0 0 . Er zat immers niet alleen 6 0 0 0 mijlen zeemijlen tussen de Kaap en Amsterdam. Afrikaners en Nederlanders beleefden eikaars verwantschap meer of minder opgetogen, maar wie in Zuid-Afrika opgegroeid was en in Nederland arriveerde, belandde onherroepelijk in een andere wereld. Du Toits 'Outobiografie' leert in dezen niets en brieven van toen naar thuis zijn niet bewaard. Een mede-Kapenaar en leeftijdgenoot, D. F. Malan, die in diezelfde tijd (oktober 1900) als student in de theologie in Utrecht arriveerde, gevoelde zich de eerste tijd absoluut 'een vreemdeling in een vreemd land', waar 'zelfs de honden en de paarden alleen hoog Hollandsch' verstonden. En 'over het geheele land is het alles gelijk - geen heuveltje eens dat zoo hoog is, dat men het een kopje kan noemen'. Utrecht is overigens een mooie stad, schreef Malan aan zijn ouders, 'de straten zijn allen met "hardbricks" uitgefloerd en worden zeer schoon gehouden'. 52 Minder tevreden was hij over het Nederlandse weer. 'Het begint hier verschrikkelijk koud te worden', schreef hij op 18 oktober 1900. 'Ik ben maar bijna altijd in een dikke jas. ... Het regent hier maar bijna altijd - dit kan ik toch niet uithouden. Het gemis van ons heerlijk klimaat en lieflijk zonneschijn is vreeselijk'.53 Holland is 'dull and gloomy' in de winter, schreef hij anderhalf jaar later, en 'the tameness of the Dutch scenery soon wearies. I feel that being already na-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen