Bijzondere chemie?! - pagina 33

EEN S C H E U R I N G

I N DE N E D E R L A N D S E

HERVORMDE

KERK

onder andere Kuyper, Rutgers, Fabius en Hovy. In 1886 verhinderde de Amsterdamse kerkenraad, waarin deze ouderlingen zitting hadden, dat leerlingen van de moderne predikanten werden aangenomen als lid zonder belijdenis te doen van het 'algemeen, ongetwijfeld christelijk geloof. 1 7 Tegelijkertijd maakte de kerkenraad een regeling om het kerkelijke bezit in handen van de plaatselijke gemeente te houden. In de regeling stond dat de kerkvoogdij, het college dat de goederen en het geld van een gemeente beheert, de kerkenraad moest blijven gehoorzamen, ook als de synode de kerkenraad zou schorsen en de kerkenraad zich los zou maken van het synodale kerkverband. Als reactie hierop besloot het classicale bestuur tot voorlopige schorsing van 5 predikanten, 42 ouderlingen en 33 diakenen van de Amsterdamse kerk. Onder de geschorsten bevonden zich de hoogleraren Kuyper, Rutgers, Woltjer, Fabius en De Hartog, de directeuren Hovy en Seefat en de curator Van Schelven. Terwijl de Doleantie in Friesland, Gelderland, Utrechten Zuid-Holland zich uitbreidde, was Amsterdam het centrum van agitatie. In januari 1886 werden in de Nieuwe Kerk enige kraakacties uitgevoerd, waarbij tweemaal de deur van de kerkenraadkamer werd opengebroken en van nieuwe sloten werd voorzien om de tegenpartij de toegang tot de vergaderkamer te ontzeggen. De aanhangers van het classicaal bestuur delfden het onderspit, en de kerkenraadkamer zou een jaar lang in handen van de kerkvoogden blijven. Hiervan was een aantal als ouderling geschorst, onder wie presidentkerkvoogd en hoogleraar Rutgers. Over en weer werd er gedemonstreerd. De predikanten die niet geschorst waren en het classicale bestuur verzamelden zich op een koude vrijdagmorgen demonstratief voor de deur van de Nieuwe Kerk op de Dam. Volgens een van de predikanten, ds. A. J. Westhoff, kon toen de Beurs openging 'al wat voornaam en aanzienlijk was in Amsterdam hen daar zien kleumen in de sneeuwstorm en openbaarde zich de verontwaardiging over de hen aangedane behandeling'. 18 De geschorste predikanten preekten in grote gehuurde zalen en ook Kuyper en Rutgers gingen weer in kerkdiensten voor. Kuyper, die al zoveel jaren op kerksplitsing en samenwerking met de afgescheidenen uit was, wilde niet meteen met de synodale organisatie breken. Hij wilde de officiële schorsing door de synode afwachten. Die schorsing kwam na een procedure van bijna een jaar. Op 1 december 1886 werden de tachtig geschorsten definitief afgezet. Kort

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen