Bijzondere chemie?! - pagina 113

DE

OPBOUW

ning op en voorbereiding van tentamens aan, voor zover die inmiddels niet met succes waren afgelegd. Echter de 'kille', ofwel de maatschappij, was erg kil geworden. Een aantal studiegenoten zat toen al diep in ondergrondse activiteiten tegen de bezetter. In 1943 moest door studerenden een loyaliteitsverklaring worden getekend op straffe van deportatie naar Duitsland. Gelukkig voor de v u tekenden relatief weinig studenten, een situatie, waaraan Coops, Benjamins, Wuis en anderen een belangrijke bijdrage leverden, met name door hulp bij onderduiken. Voor velen betekende dat twee jaar uit de circulatie en soms de mogelijkheid om ondergronds tentamens af te leggen. Dit leidde mede tot een stroom van (candidaatsexamens) kort na het einde van de oorlog. Bij de inschrijving 1945 vond een duidelijke inhaalmanoeuvre plaats wegens het wegvallen van de studiejaren 1943/1944 en 1944/1945: 78 eerstejaars voor W en N. In de jaren 1945-1948 bestond bij scheikunde voor studenten met hoofdvak organische chemie in vele gevallen een plaatsje in het team van Wybe Nauta, werkzaam voor Brocades. Een vroeg voorbeeld van een derde geldstroom! Terugziende op de (studie)jaren 1940-1948 ontwaart men de eerder genoemde bijzondere periode. De studie als zodanig werd sterk beïnvloed door externe factoren op een wijze, die er uitspringt in de zestigjarige geschiedenis van de Faculteit Scheikunde. Uitzonderlijke tijden als die van de Maagdenhuisbezetting in 1 9 6 9 lieten eveneens hun sporen na, doch van een ander karakter. 5

Met het toenemen van het aantal scheikundestudenten moest natuurlijk ook het docentencorps worden uitgebreid. In 1938 werd dr. E. van Dalen tot lector en in 1951 tot hoogleraar in de analytische en anorganische chemie benoemd. Vervolgens werd oud-student dr. W. Th. Nauta in 1 9 4 6 lector in de organische chemie. Dr. G. J. Hoijtink, ook oudstudent van de Vrije Universiteit, werd aan het docentencorps toegevoegd voor de fysische chemie (in 1953 als lector en in 1957 als hoogleraar). De briljante wetenschapper Hoijtink verliet de Vrije Universiteit helaas in 1 9 6 0 . Hij kreeg het eervolle verzoek om opvolger te worden van prof. dr. J.A.A. Ketelaar, die wetenschappelijk in hoog aanzien stond, van de Universiteit van Amsterdam. Hij greep deze mogelijkheid met beide handen aan in de verwachting dat hij zich daar wetenschappelijk beter zou kunnen profileren dan aan de Vrije Universiteit onder het 'vaderlijke', soms knellende gezag van Coops. Hoijtink werd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen