Kleine luyden in ontwikkeling - pagina 94

evenementen

ontwikkelingssamenwerking bezig houden, verenigen zich nu in de Nesbic: Netherlands Students’ Bureau for International Cooperation. Met de uitgave van het Nesbic-bulletin kan zo de informatievoorziening, o.a. over vacatures in ontwikkelingslanden, en opinievorming in een veel groter verband plaatsvinden.32 In 1968 treedt Piet Ernsting aan als nieuwe voorzitter. Met zijn ervaring en achtergrond in de studenten vakbeweging svb, gaat het comité meer maatschappijkritische activiteiten ontplooien.33 De derdewereldweek van dat jaar heeft als motto: ‘De mentaliteit van het westen’.34 De actieweek van het daarop volgende jaar begint met een studiedag over ‘de martelingen in Brazilië van priesters, studenten en personen uit ondergrondse bewegingen’.35 Ook komt er een lezing over ‘Suriname en de Bauxiet’, en het actiecomité pleit voor de vestiging van een nationale aluminiumindustrie in Suriname.36 Ook zijn er allerlei politieke acties, bijvoorbeeld een brief van het actiecomité aan de ambassadeur van Guatemala om ‘te protesteren tegen de terreur in dat land’.37 Maar vooral is er aandacht voor de federatie van vrije vakbonden in LatijnsAmerika. Daarmee krijgt de aandacht voor ontwikkelingsproblematiek steeds meer een politieke invulling. Ook de soort steundoelen van de jaarlijkse acties veranderen. Zo gaat er bijvoorbeeld een bedrag van fl. 10.000 via de Mondlane-stichting naar de bevrijdingsbewegingen in de Portugese koloniën. In 1971 start het actiecomité de ’aktie water en brood’ die versobering bepleit en iedereen uitnodigt om concreet gestalte te geven aan zijn of haar maatschappelijke verantwoordelijkheid.38 Die actie roept discussie op. Het ‘Imperialisme Kollektief vu’ schrijft daarover in Ad Valvas: ‘De aktie-water-en-brood zet de politiek buiten de deur en schroeft alles terug tot puur individuele en abstracte betrokkenheid. Dat levert geen bijdrage aan de anti-kapitalistiese beweging’.39 Het weerwoord blijft niet uit: ‘Het doel is wel degelijk concreet, namelijk steun aan een project in het dorpje Carauari in het Amazonegebied, en het is geen versluiering van de kapitalistische werkelijkheid’.40 Dit alles maakt het er niet eenvoudiger op voor de gemiddelde student, die hulp wil bieden maar niet weet wat daar de beste bestemming voor is.

Kleine luyden in ontwikkeling; Perfect Service; pag 93

93

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen