Bijzondere chemie?! - pagina 204

F A R M A C O C H EM I E

206

1979 trad dr. H. Timmerman aan als de opvolger van Nauta, die in 1980 afscheid nam. Timmerman zag bij zijn aantreden als belangrijk punt het opzetten van een geïntegreerd onderzoeksprogramma. De kwaliteit van de onderzoeksprogramma's was van een acceptabel niveau, maar de omvang ervan was zeer beperkt. In deze periode was er nog nauwelijks sprake van externe steun voor het onderzoek. Het vakgebied werd door z w o (Zuiver Wetenschappelijk Onderzoek, tegenwoordig NWO, Natuurwetenschappelijk Onderzoek) niet als zodanig erkend en contacten met de industrie waren er vrijwel niet. Dit kwam waarschijnlijk vooral door de relatie van Nauta met Gist-Brocades. Een dergelijke samenwerking stond in die tijd in een kwade reuk. De noodzaak om het onderzoek van de vakgroep te herstructureren tot een geïntegreerd programma, werd niet door iedereen erkend en leidde tot conflicten. Een dieptepunt in de verhoudingen werd bereikt, toen op voorstel van Timmerman de leerstoel moleculaire farmacologie na het vertrek van Nauta niet direct vacant werd verklaard. In plaats daarvan kreeg de vakgroep de opdracht om een nieuw leerstoelplan te ontwerpen. Na vele en niet zelden heftige discussies stelde de Vakgroep Farmacochemie aan de Subfaculteit Scheikunde voor om een leerstoel moleculaire toxicologie in te richten. De verwachting was dat de vakgroep zich hiermee sterk zou kunnen profileren, zowel nationaal als internationaal. Timmerman, die ook als farmacoloog 'geregistreerd' was, zou dan naast de synthesegroep ook de moleculaire farmacologie onder zijn hoede nemen. Dit voorstel werd door de Subfaculteit Scheikunde overgenomen en in 1985 trad prof. dr. N. P. E. Vermeulen aan als eerste hoogleraar in de moleculaire toxicologie. Inmiddels had Timmerman als zwaartepunt voor het onderzoek, dat in zijn groep zou worden geïntensiveerd, het gebied van de histaminerge receptoren en hun liganden gekozen. Deze keuze hield in dat al het onderzoek dat onder zijn leiding plaatsvond, binnen dit kader geplaatst moest worden. Zowel de benoeming van Vermeulen als de keuze voor één lijn, de histaminergica, werd niet door alle medewerkers als juist ervaren. Als gevolg hiervan vertrok Zaagsma en later ook De Vries. Zaagsma werd hoogleraar bij de Faculteit Farmacie in Groningen en De Vries werd hoogleraar bij de Open Universiteit in Heerlen. Er kwamen nog meer posities vrij: de aanstellingen van Smelik en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen