Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 191

centrum voor pedagogisch-didactische onderzoekingen

190

nog studentassistent was, moesten wij aantreden in de collegezaal van het pi voor de jaarlijkse bijeenkomst van docenten psychologie in het land. Linschoten en Beets uit Utrecht waren er en Snijders uit Groningen, wellicht ook Van Parreren en zeker wel Vuyk van de Universiteit van Amsterdam. Waterink was gastheer, hield een verhaal en ging met de koffie rond. Was daar nu eenheid van opvatting en gevoelen? Volgens mij niet. Je kon het land indelen in testpsychologen, experimenteel psychologen en klinisch (kinder-)psychologen. Afhankelijk van de richting werd Angelsaksische of Duitse literatuur bestudeerd. Studenten wekten de indruk met ijver en vooral met enthousiasme te werken. Dat had volgens mij te maken met het algemene enthousiasme in het land. De Tweede Wereldoorlog lag nog vers in het geheugen, heel veel gebouwen waren vernield, maar Nederland zou herrijzen. De psychologie kreeg een prominente plaats aan de vu en het pi was daarin belangrijk. ‘Wat doet die jongen van Bakker tegenwoordig?’, vroeg een van mijn dorpsgenoten aan een ander. ‘Hij is op studie en doet psychologie’. ‘De wat?’ ‘Psychologie, bij Waterink’. ‘Bij Waterink? Zeg dat dan meteen.’ Voor de meeste mensen was psychologie, nog vaak zielkunde genoemd, een nieuw vak. Vele, toen oudere, psychologen waren van oorsprong dan ook niet psycholoog, maar theoloog (Waterink), neerlandicus (Wijngaarden), bioloog (Van Dijk en Bos), ingenieur (Riem-Vis, adjunct-directeur van het Laboratorium voor Toegepaste Psychologie) of nog wat anders. De oudere generatie stierf uit en de nieuwe trad aan. Maar psychologie en wat dat inhield bleef een schier oeverloos begrip. Ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan van het pi werd een symposium georganiseerd. Diverse sprekers onderhielden hun gehoor met bespiegelingen omtrent de vraag waar het woord psychologie allemaal voor stond. Het is mij tot op vandaag nog steeds niet helemaal duidelijk.

dyslexie Ik ging me richten op dyslexie en De Wit vond het prima. Dit was aanvankelijk het enige terrein waarop in het pi research werd gedaan. Ik kreeg diverse ruimten ter beschikking: een werkkamer, een klein kamertje, voorheen een badkamer, en twee inloopkasten zonder ramen. Daar werkten assistenten als Suus van Hekken, later universi-

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 190 2e proef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen