Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 76

ontstaan van het pi in amsterdam

dien verschilde het doel van de behandeling per kind.55 Toen het aantal leerlingen in januari 1937 tot 48 was gestegen, ging men omzien naar een derde leerkracht. Het werd mej. J. A. H. van der Veen, die al in het lager onderwijs had gewerkt en de laatste jaren op diverse scholen als wachtgelder had ingesprongen. Scholen waren bij benoemingen verplicht wachtgelders aan te stellen. Zij moest voor haar aanstelling echter eerst op de school van Groot Emmaus ervaring opdoen voor ze op die van het Paedologisch Instituut aan de gang mocht. Met haar aanstelling zonderde men de minst begaafde leerlingen af van de rest. De nieuwe onderwijzeres kreeg dit bezinkingsklasje onder haar hoede. De leerlingen waren nu dus verdeeld over drie groepen a, b en c. De school werkte nauw samen met het laboratorium. De uitkomsten van onderzoek werden aan weerszijden getoetst, want ‘door deze manier van werken worden de leerlingen van verschillende kanten bezien en beoordeeld’. 56 De school signaleerde bij leerlingen een bepaalde uitval op deelgebieden, hetgeen voor het laboratorium interessant was. Omgekeerd reikte het laboratorium leermiddelen en leerstof aan voor individuele kinderen. Aangezien vele kinderen problemen hadden met lezen, schrijven en rekenen ontwikkelden school en laboratorium aangepaste methoden. Ook Eisses merkte regelmatig het verschijnsel van schijndomheid op: ‘Meermalen komt het bij het onderzoek voor, dat leerlingen, die “men” voor achterlijk houdt, het inderdaad niet zijn. Leerlingen, die op een bepaald gebied uitvallen, voor één vak of onderdeel b.v. in taal of rekenen. Dan de oorzaak op te sporen en een methode te vinden om de leemte aan te vullen, stemt tot dankbaarheid.’ 57

het roer om Na 1935 kristalliseerde de behandeling zich meer uit. De oorspronkelijke bedoeling om vanwege de inkomsten ‘vrije pupillen’ zo lang mogelijk op te nemen, bleek op den duur in de praktijk niet haalbaar. De ernst van de handicap en de betalende instantie gingen meer en meer de opnameduur bepalen. Kinderen met de kortste periode van opname waren vaak kinderen van particulieren die zelf de verpleegprijs betaalden. Die met een verblijfsduur van twee tot drie maanden waren doorgaans zwakzinnig en ter observatie afkomstig uit ’s Heeren Loo, Loozenoord, Groot Emmaus of de Willem van den Berghs-

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 75 2e proef

75

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen