Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 124

herinneringen aan de tijd op het paedologisch instituut

tijd behaalde hij zijn rijexamen. Hij heeft verschillende banen gehad: op een vrachtwagen als bijrijder en chauffeur, bij een uitgever en een bakkerij. Inmiddels is hij met pensioen en druk met een volkstuin, stacaravan, vissen en de computer. Dirk (geboren in 1944) Dirk was de twaalfde in een gezin van veertien kinderen. ‘Mijn moeder vertelde me altijd dat ik een heel zware baby was, van wel 6 kilo. Of het daardoor kwam weet ik niet, maar ik weet wel dat mijn ouders mij een moeilijk hanteerbaar kind vonden. Ik was vaak baldadig en daarbij een echte vechtersbaas. En omdat ik vaak wegliep bond mijn moeder me regelmatig met een touw vast. Ik herinner me nog dat ik eens een man op een transportfiets omverduwde. De aardbeien die hij voorop de bagagedrager had, rolden over de grond en ik ging die lekker opeten. Toen ik zes jaar was ging ik naar de lagere school. Ze hebben het daar een paar maanden met me uitgehouden, maar zowel de school als mijn ouders wilden me liever op een internaat hebben. Daar zou ik wel leren wat gehoorzaamheid was en dan zou ik het gezin en de school niet meer tot last zijn. Maar ja, een internaat kostte veel geld en dat hadden we thuis echt niet. Daarom bedacht mijn vader een truc. Hij startte een procedure om zich uit de ouderlijke macht te laten ontzetten, en toen dat gelukt was, lag de verantwoordelijkheid voor mij bij de voogdijraad, ook financieel. De voogdijraad besloot toen om mij op het Paedologisch Instituut in Amsterdam te plaatsen. Ik heb daar twee jaar, vanaf mijn zesde tot aan mijn achtste gezeten.’ Daarna kwam Dirk op verschillende internaten terecht met een strenger en veel harder regiem dan op het pi: ‘Er kwam daar gemiddeld ook een heel ander slag kinderen. Het was elke dag wel knokken en er werd ook veel gestolen; een broedplaats voor criminelen als je het mij vraagt. Voor alle duidelijkheid, ik heb me nooit, maar dan ook nooit aangetrokken gevoeld tot criminaliteit, maar ik heb dankzij mijn verblijf in dat internaat wel geleerd hoe de maatschappij er uitziet als je achter de façade van de “burgerlijkheid” en “braafheid” kijkt. Dat inzicht is mij in mijn latere leven als zelfstandig ondernemer goed van pas gekomen.’ Vanaf zijn zestiende jaar ging Dirk varen. Toen de bemoeienis van de voogdijraad op zijn eenentwintigste jaar afliep, trok hij weer bij zijn ouders in, al bleef de verhouding met zijn vader problematisch. Hij trouwde en ging in de bouw aan het

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 123 2e proef

123

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen