'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 141

eredoctoraten

140

Het was die keuze, die de Faculteit der Rechtsgeleerdheid in de persoon van prof. mr. E. J. H. Schrage, hoogleraar Romeins recht, motiveerde tot een eredoctoraat. ‘Een eredoctoraat voor Ndebele is een internationale erkenning, dat constructief meewerken aan de vormgeving van het nieuwe Zuid Afrika steun verdient. Zo zal dat eredoctoraat niet alleen in Transvaal, maar in geheel Zuid Afrika ook ervaren worden als een steun in de rug van hen die aan de toekomst werken.’ In zijn toespraak op 20 oktober 1995 legde Schrage nadruk op Ndebele’s werk voor de universiteit. Hij eindigde met een verwijzing naar Beyers Naudé, die Ndebele én als eredoctor én als antiapartheidsactivist voorging. Een eredoctoraat aan een Zuid-Afrikaan kon ook vijf jaar na de ondergang van het apartheidsregime kennelijk niet zonder politieke en emancipatoire retoriek.

g. de vries (1995) Negen jaar oud was Gerrit de Vries (1921) nog slechts, toen hij al zijn eerste scheikundige proef verrichtte. Juist in dat jaar (1930) werd aan de Vrije Universiteit de Faculteit Wis‑ en Natuurkunde opgericht, waarvan de scheikunde vanaf het begin deel uitmaakte. Wat lag meer voor de hand dan dat De Vries, zoon van een gereformeerd politieman, zich in dat vak zou bekwamen? Maar het liep anders. De Vries trad na de mulo als volontair in dienst bij een handelslaboratorium, waar hij suikermonsters analyseerde. In de jaren dertig volgde hij cursussen van de School voor Suikerindustrie, die hij afsloot met een stage in een suikerfabriek. Zo was De Vries was ver verwijderd van zijn oorspronkelijke liefde. Maar dankzij prof. dr. J. Coops, die anno 2006 meer bekendheid geniet vanwege zijn moedige houding tijdens de bezetting dan als scheikundige, kwam De Vries in de laatste jaren van de oorlog te werken in het scheikundig laboratorium. Na de oorlog trad hij in dienst van de Vrije Universiteit. Als analist en college‑ en practicumassistent maakte De Vries verscheidene hoogleraren en wetenschappelijk medewerkers mee, die hij met zijn apparatuur en met raad en daad bijstond. Zijn aangeboren talent voor scheikunde was zo groot dat hij in de loop der tijd samen met de academici meer dan zestig wetenschappelijke artikelen in vooraanstaande tijdschriften publiceerde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen