'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 35

eredoctoraten

34

zelfs enige tijd een maandblad uit, waarvan hij de titel rechtstreeks ontleende aan een krantentitel van Kuyper: de Hongaarse Heraut. En al stichtte hij niet, zoals Kuyper, een eigen universiteit – onder zijn invloed ontwikkelde de theologische academie van Boedapest zich tot een centrum van neocalvinisme. Al met al gaf Sebestyén zoveel vorm en inhoud aan het calvinisme in zijn land, dat er tot op de huidige dag een betrekkelijk bloeiende calvinistische minderheid bestaat. Geen wonder dat de Vrije Universiteit in 1930 genoeg aanleiding zag Sebestyén een eredoctoraat toe te kennen. ‘Het bekendmaken van de Gereformeerde Theologie alleen zou’, aldus erepromotor F. W. Grosheide, ‘het toekennen van den doctorstitel eershalve zeker niet wettigen.’ Sebestyén was ook een groot geleerde, die de ‘doode orthodoxie’ nieuw leven had ingeblazen. Hij deed dat bovendien op ‘waarlijk wetenschappelijke wijze’. Grosheide verwees naar de vele publicaties, die varieerden van Het wezen der zonde, De predestinatie en haar problemen tot Het ethisch karakter van het sexuele leven. Ook zijn onderwijs in de gereformeerde dogmatiek werd gememoreerd, al werd later betreurd dat van zijn hand nooit een Hongaarse vertaling van Herman Bavincks meesterwerk zou verschijnen. Zijn mondelinge verkondiging en uitleg van die dogmatiek heeft in Hongarije op zoveel respons kunnen rekenen, dat de theologische hogeschool in Kampen en de Faculteit Godgeleerdheid van de Vrije Universiteit in het interbellum enkele nieuwsgierig geworden Hongaren konden inschrijven.

d. bakker (1930) Dirk Bakker (1865-1932) moet voor de gereformeerde wereld in Nederland van alle vier de eredoctores die in 1930 de bul overhandigd kregen de meest onbekende zijn geweest. Qua bekendheid kon hij de vergelijking met Kuyper-bibliograaf Rullmann en zeker die met Colijn niet doorstaan. Zelfs de Hongaar Sebestyén lijkt meer bekendheid te hebben genoten. Waar de wereld nu iets weg heeft van een ‘global village’ en afstanden met vliegtuig en internet snel overbrugd kunnen worden, was Nederlands-Indië begin twintigste eeuw niet alleen geografisch maar ook psychologisch enorm ver weg. Gereformeerden, die het rijk van Insulinde bezochten, deden dat doorgaans als zende-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen