Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 152

‘nie gewens nie’

met tegenstem van studentlid en Mundiaan Joris Nobel, had op 5 december 1977 een raadsvergadering met het nodige geraas tot gevolg. ‘Nie gewens nie,’ had Mundus in de voorafgaande dagen onomwonden duidelijk gemaakt. Du Toit op persoonlijke titel uitnodigen was een farce – alsof, eenmaal aan boord van het vliegtuig naar Nederland, zijn verbintenis met de universiteit van Stellenbosch ins Blaue hinein verdween. ‘Deze universiteit,’ betoogde bestuurslid Nobel, die tijdens de raadsvergadering onverkort de zijde van de Mundusfractie koos, ‘wordt beschouwd als het Vaticaan van het Afrikaanderdom, het bolwerk der apartheid, zeker te vergelijken met Potchefstroom Universiteit.’ Was premier John Vorster er geen kanselier en hadden diverse ministers er niet zitting in bestuurscolleges?28 Het einde van de urenlange beraadslagingen was dat met tien tegen acht stemmen werd besloten de uitnodiging aan Du Toit in te trekken. Daarmee was de discussie over Zuid-Afrika en de apartheid niet ten einde. Ondertussen had de vu namelijk een uitnodiging ontvangen van Calvin College, gevestigd in het Amerikaanse Grand Rapids, waar in augustus 1978 een internationale conferentie van christelijke instellingen voor hoger onderwijs zou plaatsvinden. Omdat Potchefstroom Universiteit ook was geïnviteerd bracht de uitnodiging de vu in een lastig parket, en zorgde ze voor nieuw discussievoer in de subfaculteit sociaal-culturele wetenschappen. Goudzwaard, haar hoogleraar economie, was als lid van de universitaire commissie-Internationale samenwerking één van de aangewezenen om naar Michigan te reizen.29 Op instigatie van Mundus keerde de subfaculteitsraad zich tegen deelname aan de conferentie. De betreffende motie werd verzonden aan de universiteitsraad die zich twee maanden later, in februari 1978, over de omstreden conferentie boog. Tijdens de vergadering werd het woord gevoerd door de Zuid-Afrikaanse ballinge Jane Oshadi Phakathi die mede leiding gaf aan een in Utrecht gevestigde dependance van het Christelijk Instituut. Phakathi ontraadde de vu met klem vertegenwoordigers naar Grand Rapids te sturen: ‘Als je nog steeds relaties onderhoudt met blanken in Zuid-Afrika, dan ben je een deel van het probleem, niet van de oplossing.’ Praten met Pretoria was passé. ‘Het gaat nu alleen nog maar om de totale omverwerping van het Vorsterbewind,’ aldus Phakathi. Haar woorden misten hun uitwerking niet. De universiteitsraad keerde zich, tegen veler verwachting in,

151

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen