Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 62

de vu en de verre naaste

liewoord ‘je naaste liefhebben als jezelf’, óók de verre naaste. Dit verplichtte de Vrije Universiteit tot het doordenken van mondiale problemen van armoede en onderontwikkeling, maar denken alleen was niet genoeg. Schoorl was actief in het Actiecomité Hulp aan Ontwikkelingslanden en raakte in 1965 betrokken bij de opbouw van een sociaal-wetenschappelijk onderzoeksinstituut aan de christelijke Universitas Satya Wacana in Salatiga, op Java. Dit instituut, Lembaga Penelitian Ilmu Sosial, dat mede werd ondersteund door de zending van de hervormde kerk en de Interkerkelijke Coördinatie Commissie Ontwikkelingssamenwerking, zou in de jaren zeventig en tachtig een belangrijke onderzoekspartner van de vakgroepen culturele antropologie en niet-westerse sociologie worden.21 De niet-westers sociologen Tom Segaar en Koos de Goede togen naar de Pakistaanse havenstad Karachi waar ze, in opdracht van het Algemeen Diaconaal Bureau van de gereformeerde kerken, veldwerk deden in de sloppenwijk Azam Basti. De havenstad kampte met enorme urbanisatieproblemen; de bevolking was in nog geen twintig jaar tijd verzevenvoudigd. Na 1947 hadden veel moslims uit Indië hun toevlucht in Karachi gezocht. Ook trok de stad veel kansarmen van het platteland. De ene na de andere sloppenwijk ontstond, met armzalige behuizing, zónder watervoorziening, sanitair, afvalverwerking, medische verzorging, scholen. Het door Segaar en De Goede in Azam Basti uitgevoerde onderzoek, dat onder meer bestond uit een volkstelling, een enquête en een ‘social survey’ door middel van interviews, mondde in 1969 uit in een grondig en uitgebreid advies voor de ontwikkeling van de wijk. Verbetering van de leefomstandigheden was volgens de twee onderzoekers alleen te realiseren door middel van een van buitenaf geleid ontwikkelingsprogramma. Voor ‘self help’ ontbrak het Azam Basti eenvoudigweg aan kader en organisatie. Het programma moest bovendien een integraal karakter hebben. Een partiële aanpak, waarbij probleemgebied voor probleemgebied werd bewerkt, zou volgens Segaar en De Goede onvoldoende effect sorteren, omdat de diverse terreinen een grote samenhang hadden. Zonder waterkranen en riolen was verbetering van de gezondheidszorg onmogelijk, terwijl het algehele welzijn van de slumbevolking onlosmakelijk was verbonden met de hoogte van het inkomen – met het hebben van werk dus, waarvoor scholing vereist was.22

61

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen