Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 33

‘dat ben jij’

‘dat ben jij’

32

Ook de vu, zo voorzag Van Dijk, zou binnen afzienbare tijd een zelfstandige niet-westerse sociologische opleiding kennen, in ieder geval een doctorale studierichting. Dit viel of stond met een leeropdracht in de etnologie, zijnde een verplicht vak voor niet-westerse sociologie. Nu was voor de leeropdracht een uitstekende kandidaat beschikbaar, ‘een docent die,’ schreef Van Dijk in eerdergenoemde brief aan Zuidema, ‘de gereformeerde principia van harte en welgefundeerd is toegedaan en die tegelijk beschikt over ruime ervaring in het werk te velde, naast en verbonden aan theoretische vakkennis.’46 De decaan doelde op Louis Onvlee, een linguïst die bekendheid genoot als bijbelvertaler. Onvlee was in 1914, als 21-jarige vu-student in de theologie, naar Nederlands-Indië vertrokken waar hij op het eiland Soemba als ‘afgevaardigde ter bijbelvertaling’ ging werken, in dienst van het Nederlands Bijbelgenootschap. Na een jaar repatrieerde Onvlee en behaalde aan de vu zijn kandidaats theologie, om daarna in Leiden Indonesische talen te gaan studeren en daar in 1925 te promoveren op een proefschrift over het Soembanees. Vervolgens keerde Onvlee terug naar Soemba waar hij, met een onderbreking van vier jaar, tot 1955 zou blijven. In 1949 publiceerde hij een Soembanese vertaling van het Lucasevangelie, een jaar later van de Handelingen der apostelen.47 Voor wie deze credentialen redenen waren te denken dat Onvlee, die de zestig al was gepasseerd, het nieuwe vak culturele antropologie in een traditioneel jasje zou steken, moet zijn verrast door de inaugurele rede die hij in oktober 1956 uitsprak. Onvlees oratie was geen volkenkundig vertoog over primitieve culturen, over zeden en gewoonten die westerlingen eerder met dierlijke dan menselijke samenlevingsvormen associeerden, meer met instinct dan verstand. Nee, Onvlee nam zijn toehoorders mee naar het Stedelijk Museum waar eerder dat jaar de fototentoonstelling Wij mensen voor een enorme toeloop had gezorgd. De tentoonstelling was begin 1955 geopend in het New Yorkse Museum of Modern Art, onder de titel The family of man. De samensteller van de collectie, de vermaarde Amerikaanse fotograaf Edward Steichen, wilde de bezoeker een caleidoscopische blik op de mensheid bieden, gerangschikt rond thema’s als geboorte, huwelijk, spel, werk en dood.48 ‘Op iedere foto staat een mens voor ons,’ sprak Onvlee tijdens zijn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen