Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 173

‘op deze voet gaan wij niet verder’

172

Koningslaan stemden voor sociaal-democraten werden uitgemaakt.’ Van Rangelrooij doelde op een uit de hand gelopen raadsvergadering van de subfaculteit politicologie, eind februari 1981, toen staf en studentenfractie in conflict kwamen over de tweefasenstructuur. Het was een achterhoedegevecht, want het wetsontwerp was de Tweede Kamer al gepasseerd. De staf was van oordeel dat de subfaculteit zich bij het onvermijdelijke moest neerleggen. De studentenfractie daarentegen wilde Pais’ wetsontwerp nog eens uitgebreid tegen het licht houden, de mogelijkheid van een ‘boycot’ nadrukkelijk openhoudend. Een ordevoorstel hiertoe werd verworpen waarna tot de bezetting van het gebouw werd overgegaan. Nog dezelfde middag werd de actie al beëindigd, nadat tweederde van de studentenfractie tégen voortzetting had gestemd, tot ontgoocheling van een aantal gestaalde vakbonders dat van geen wijken wilde weten.71 Wie vertegenwoordigde Mundus eigenlijk nog? vroeg Van Rangelrooij, die na zijn studie in de consultancy werkzaam zou worden, zich af. Niet meer dan honderd studenten waren lid, waarvan er misschien twintig actief waren. Mundus dreigde te vervallen tot een wrokkige mannenpraatgroep die de oorzaak van de neergang bij de studenten zocht (‘lui, laks en apathisch’) en het contact met de subfaculteit dreigde te verliezen. Men ging er volgens Van Rangelrooij aan voorbij dat een faculteitsvereniging ook baat kon hebben bij het bevorderen van sociale contacten (wat was er verkeerd aan een feest?), zeker gezien de leegloop van de laatste jaren. Louis Rutten, een derdejaars politicologiestudent, meende aansluitend dat de weerzin een échte studentenvereniging te worden snel moest worden overwonnen. ‘Wanneer er volgend jaar weer niets gebeurt, dan is de individualisering van het studentenleven weer enkele stappen voortgeschreden.’72 Marxisme had binnen Mundus nauwelijks meer aanhang. Ouderejaars Joost Paardekooper stak in oktober 1980 de draak met een door De Waarheid georganiseerd festival, vooral met de stalinistische toespraak die Marcus Bakker ten beste had gegeven. Twee maanden eerder had het communistische regime in Polen een akkoord gesloten met Solidariteit, de eerste onafhankelijke vakbond in een Oostblokland. Stakingen hadden het regime danig in het nauw gedreven, maar Bakker legde de overeenkomst zonder blikken of blozen uit als een nieuwe triomf in de klassenstrijd. Paardekooper kreeg er een wrange smaak van in de mond. ‘Dertig jaar standpunten van de cpn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen