Het mystiek-religieuze element in de Grieksche philologie - pagina 13

14 geboren

is in de stad, of wat voor k w a a d iemand dreigt van

zijne voorouders, 't zij van vaders-, 't zij van moederszijde, daarvan weet de wijsgeer n o g minder dan van de diepten der zee, zooals men zegt. E n van dat alles weet hij niet eens, dat hij het niet w e e t ; want ook onthoudt hij er zich niet van, o m in een goeden naam te staan, maar in werkelijkheid woont alleen zijn lichaam in de stad en vertoeft er, maar zijn geest, dat alles voor

klein en v o o r niets houdend en het daarom verachtend,

zweeft

overal heen

volgens

P i n d a r u s , wat onder de aarde is

en wat er op is metend, en aan den hemel de sterren beschouw e n d , en overal alle natuur van doorvorschende,

al het zijnde in zijn geheel

met niets echter van dat wat in de nabijheid

is, zich inlatende." E n als dan THEODORUS vraagt: „ H o e meent gij dat, o Socrat e s ? " antwoordt deze: sterren put

„Zooals

ook T h a l e s , toen hij, naar de

kijkende, o T h e o d o r u s , en naar boven ziende, in een

gevallen was,

dienstmaagd,

naar

door een hupsche en bevallige T h r a c i s c h e verhaald

wordt, bespot

is, omdat hij wel

de hemelsche dingen begeerde te kennen, maar wat vóór hem was

en aan zijne voeten, hem ontging. E n deze zelfde spot is

ook

van toepassing op allen, zoo velen in de wijsbegeerte hun

leven doorbrengen.

W a n t inderdaad denzulken is zijn naaste

en

buurman onbekend, niet slechts wat hij doet, maar bijna of

hij

een mensch is of eenig ander schepsel. W a t echter

(de)

mensch is en wat aan eene zoodanige natuur past anders dan de anderen te doen of te lijden, dat onderzoekt hij, en hij spant zich in, o m dat uit te vorschen. G i j verstaat mij toch, o T h e o d o r u s ; of niet? THEO. Z e k e r ; en wat gij zegt, is waar. S o . Z o o is het dan ook, mijn waarde vriend, gelijk ik in den aanvang

zeide, te verklaren, dat een

zoodanige, wanneer

hij

particulier met de menschen omgaat, of ook in publieke zaken, wanneer hij soms voor het gerecht of ergens elders genoodzaakt w o r d t te spreken van dat, wat voor de voeten en v o o r de oogen is,

lachen doet niet alleen T h r a c i s c h e slavinnen, maar ook het

overige

volk, daar

hij uit onervarenheid in putten en allerlei

(andere) verlegenheid geraakt; en deze zijne ongeschiktheid is te vreeselijker, daar ze den indruk geeft van onverbeterlijkheid."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen