Vijfde Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerden Grondslag - pagina 27

I XXYII

onzen tijd ondenkbaar. Feitelijk bestaat het niet meer; rondom ons worden allerlei stellingen en stelsels verkondigd en aangeprezen; op godslasterlijke wijze worden maar al te vaak deugd en zedelijkheid en zooveel meer ondermijnd. Doch wat zal daartegen eene Overheid doen, aan welke de bevoegdheid ontbreekt om op onfeilbare wijs vast te stellen wat waar en goed is en wat niet. Dat standpunt is ook door de Overheid aanvaard; en staat een der door haar benoemde hoogleeraren op om te verkondigen, dat de mensch mag leven naar al de booze ingevingen van zijn natuurlijk hart en dat wat dusver misdrijf heette en overtreding van de wet der zeden niet anders is dan eene krankheid en een gebrek in zijn geestelijke ontwikkeling, dan zal zij liem niet beletten daarmede voort te gaan. Wij van onze kant zullen haar daartoe ook niet aansporen, maar wèl maken wij er bezwaar tegen, dat hij meê van onze belastingpenningen in staat gesteld worde om zijne verkeerde stellingen in te prenten aan de jongelingen, die rondom hem zich scharen. Dergelijke menschen benoemt men ook niet, zoo voert men misschien ons tegen. Des te erger, is ons antwoord; want vooreerst is 't niet ridderlijk om wèl een beginsel te aanvaarden en niet zijn wettige consequentie ; waarom benoemt men geen Jood tot hoogleeraar in de faculteit der Godsdienstwetenschap ? Waarom zet men geen socialist in een catheder bij de faculteit der rechten ? Maar is dan ook verder niet erger dan de felste partijkeus, die volstrekte onverschilligheid voor de vraag: Wat is waarheid ? die in de tegenwoordige praktijk zich verraadt ? Als waarheid is men bereid alles te huldigen, mits het maar door de meerderheid worde gehuldigd; en de mannen die aan het roer zijn, schikken zich naar eiken wind van leering, mits zij maar de roerpen in handen mogen blijven houden. Orthodoxie en heterodoxie worden beurtelings, als waren zg volkomen gelijk, geëerd. De gevolgen daarvan zijn diep ontzedelykend. Het stelsel is dan ook geoordeeld. De Overheid heeft nu eenmaal erkend in geestelijke dingen geen bevoegde rechter te zijn ; Kerk en Staat staan zelfstandig nevens elkander; nu dient ook alle inmenging van dien aard te eindigen. Onze taak is het meê haar daartoe te dwingen, en wel door een krachtig gebruik te maken van ons recht om zelf handelend op te treden op het gebied van het onderwijs. Zoo komt het 2e lid der stelling aan de orde. Spreker herinnert aan wat Dr. van den Bergh in de bidstond had gezegd, dat art. 1 der wet op 't Hooger Onderwijs een leugen behelst,, als 't spreekt van eene zelfstandige wetenschap. Hij voegt er bij, dat dit artikel ook voorschrijft iets dat onmogelyk is. Bij alia denken gaat men uit van eenig beginsel, dat men aanneemt

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen