Achttiende Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 29

pretendeert de waarheid te hebben gevonden, die elders ontbreekt. Het is dan ook niet bevreemdend, dat haar van meetaf de oorlog •werd verklaard. Het is de aloude strijd, die van het Paradijs af is gevoerd tusschen licht en duister, geloof en ongeloof, Babel en Jerusalem, Satan en God. In dien*strijd is schijnbaar al het voordeel aan onze Staatsuniversiteiten. Voor haar vloeit het goud der schatkist, aan haar treden op de mannen, die als koningen der wetenschap worden geëerd; voor hare kweekelingen staat elke Staatsbetrekking. open. Onze lloogeschool derft dat alles. Ze is terecht genoemd een Hoogeschool onder het Kruis, een David tegenover de Qoliaths onzer eeuw. En toch, juist in dat Icruis ons opgelegd ligt de profetie eener eindelijke zegepraal. Hoe klein de Gideons-bende ook is, van elke nieuwe nederlaag staat ze weer op, onoverwinnelijk met de oude leuze: Voor den Heere en voor Zijnen Gezalfde. En zoo worde het woord vervuld van den profeet Micha, dat het overblijfsel gelijk zal zijn aan eèn leeuw onder de beesten, aan een jongen leeuw onder de schaapskudde, die, zoo wanneer hij doorgaat, vertreedt en verscheurt, dat niemand redt. -Om de hoogheid onzer roeping. Het ideaal, dat onze Hoogeschool najaagt, is zoo heerlijk. Ze wil niet minder dan op het fundament van Gods Woord een geheel nieuwe. Christelijke wetenschap opbouwen. Die gedachte is noch bij de Kerkvaders, noch bij de mannen der Scholastiek, noch bij de Hervormers der 16e eeuw opgekomen. Zij wilden wel een Theologie, door Gods Geest herboren als- Koningin der wetenschap, maar de andere wetenschappen om haar heen ontleenden zij, evenals de pilaren van de Sophiakerk te Constantinopel, aan de heidensche tempels, alleen zorg dragend, dat de afgodische pracht werd weggebeiteld. Eerst in deze eeuw, eerst in ons land, is de hooge en heerlijke gedachte opgekomen, om tegenover heet de wetenschap des ongeloofs te stellen een tempel uit rein marmer gehouwen en waarin niet den afgod der rede, maar de Hagia Sophia, ,de heilige Wijsheid Gods zou worden aanbeden. Dan, ook daarmede was haar ideaal niet voltooid. Ze werkt niet voor de School maar voor het leven. Ze wil heel het rijke menschenleven, gelijk God het schiep. Handel en Kunst, School en Gezin, Staat en Kerk weer vervormen naar ordinantiën, die God gaf in Zijn Woord. Ze wil, om met Da Costa te spreken: Op alle hoogten, alle sterkten, alle bergen, wier stoutheid in deez' eeuw den hemel schijnt te tergen, •weer, met onbezweken trouw, de heilbanier van zijne waarheid planten. Is het wonder dat bij zoo hooge roeping te djeper gevoeld wordt de kleinheid van eigen kracht, en de bede oprijst uit de ziel: Schenk ons, onmachtigen, o God van Alvermogen! de krachten des geloofs. Uw Geest van uit den hoogen, bij 't daavren van de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen