Jaarboek 1928 - pagina 33

40

de spanning kwam tot ontspanning. God, zoo zegt men, is niet gekend. Hij wordt alleen gekend. En dat is weer een afvoeren van het verleden reeds omdat het verleden is. De Christelijke ootmoed raakt zelfs zoo verdoold, dat m'en 'van alle-vaste geloofshezit opzettelijk weer „ergernis" en „dwaasheid" maa;kt; een redeneertrant, waarbiji de rustige „Sionieten" van eertijds en Tan het 'heden met de („natuurlijke") Grieken en de („vleeschelijke") Joden van Paulus' brieven, ja, met Amalek en Edom en de valsche profeten op één lijn gesteld worden, voorzoo'ver hun verhouding betreft tegen de „ergernis" en de „dwaasheid" van de openbaringsprediking. De tolijdsc'hap, waarmee om verschillende redenen (met najme de vooropstelling van het objeotie've in de religie) de eerste-klanken uit deze school werden opgevangen onder ons, heeft wel eens doen Ter!geten, dat ze ons tenslotte met 'het o'bject zoowel als met het sulbject verlegen laat. Het is een merkwaardig ding, dat Sohleiermacher met zijn leus: „gevoel is alles, een naam is slechts een klank en damp" als 't er op aankomt tenslotte nog in de schaduw komt te staan by deze school met haar leus: „contrast, onrust is alles, de Stetigkeit is slechts klank en damp". Begonnen met den strijd telgen Sohleiermacher, nam ze ons meer af, dan hijl deed. Hier komen nog andere factoren bij: het probleem van ,,Woord" en „Geest" zooals 'het in het 'buitenland aan de orde gesteld, is, met den eisch van onophoudelijke en onafgebroken spanningsvolle relatie tussöhen Woord en 'Geest (heel iets anders dan Kuyper leerde in zijn Encycl. als hij; sprak over palingenesie en wetenschap, en over de verhouding tussöhen wetenschap, die niet, èn -zulke, die wèl uit de palingenesie opkwam). M'en trökt een streep: vóór die streep ligt 'heel de bezinning, de form'uleering der vaderen, het stereotiepe en daarom geoordeelde resultaat, en daarachter ligt God, het wonder, of de fabel. Technische, organisatorische bezigheid, ook van de vaderen, blijft, zegt men, aan den omtrek werken en werkt daar ijdelheid, ,maar in het centrum moet de geloovige, die deze school aanvaardt, werken, op de plaats en onder den druk van het zijn of niet-zijn van Kerk en Christendom. De continuïteitsgedachte, zoo gepredikt, wordt als niet-vroom en onvruchtbaar, ja slecht, verbannen. ' 'Gevolg is pok de rivaliteit tussöhen de faculteiten en het conflict, somtijds, tusschen discipelen van de theologische en die van een andere faculteit (nu in het algemeen gesproken). De theologie heeft nu eenmaal het meest aan erf lating gedaan; en dat wordt temeer als argument aangevoerd, om de andere faculteiten aan haar greep zich te laten ontworstelen. Voor de Gereformeerden heeft dit vraagstuk bijzondere "beteekenis, omdat 'het hier gaat om de relatie tusschen algemeene en bijlzondere openibaring, om S'chrift en natuur, om theologie en natuurfilosofie. Tegen dit streven moeten wij, met erkenning van enkele goede ele-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen