Jaarboek 1937 - pagina 43

41 te volbrengen, opdat ook de koningen der wetenschap hun eer en heerlijkheid, de schatten van hun kennis en wetenschap, als een tol der aanbidding mogen leggen aan den voet van den troon van den Koning der eere. En daaraan is de belofte verbonden: „die Mij eeren, zal Ik eeren". De zondige cultuur-ontwikkeling staat onder het oordeel des doods; de cultuur-arbeid in de vreeze Gods heeft de belofte des levens. Maar dan mag nooit vergeten worden, dat de vreeze des Heeren het beginsel ervan is. Daarom ligt het geheim der kracht van onze Universiteit tenslotte niet in de college-zalen of laboratoria, maar in de binnenkamers, waar geleerden en eenvoudigen hun gebeden opzenden, dat God deze stichting en allen, die aan haar verbonden zijn, leide en beziele door Zijn Geest.

§ 8.

Rede Prof. Dr. A. Sizoo. Het „Derde Humanisme".

De wetenschap der klassieke philologie — aldus spreker — timmert niet aan den weg. De groote massa is zich haar bestaan nauwelijks of niet bewust. Toch staat ook zij midden in den stroom der tijden en ondergaat ze den invloed daarvan. Wederkeerig oefent zij invloed op de groote schare van hen, die tot de leiders van het volk zullen behooren. Van het begin af is de klassieke philologie aan de Vrije Universiteit gedoceerd, niet alleen uit practische overwegingen, maar ook omdat men haar principiëele beteekenis inzag. Ook in onzen tijd blijkt weer van hoe groote beteekenis de beginselen zijn voor de opvatting van de waarde, die men aan de klassieke oudheid toekent. Vorige generaties hadden te strijden tegen het classicistisch humanisme, dat in den antieken cultuurmensch de norm zag, waarnaar men zich had te richten in denken en handelen. Maar de wetenschap zelf heeft dat oude ideaal van den troon gestooten en aangetoond, dat de oude Griek en Romein niet de echte mensch was, dien men zich tot voorbeeld te stellen had. En toen na den oorlog een cultuurcrisis ontstond en de fundamenten, waarop onze WestEuropeesche beschaving rust, op hun waardij werden onderzocht, kwam onder leiding van den Berlijnschen hoogleeraar Werner Jaeger een richting op, die als het z.g. derde humanisme het klassieke ideaal wil redden. Niet meer de antieke mensch is de norm, maar de oude cultuur in haar geheel. Zij leeft als een ideëel organisme voort; in haar onwrikbare grondvormen rust ook thans nog het leven der

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen