Jaarboek 1966 - pagina 51

belangrijke element van zijn betekenis. Hij was daartoe als mens in staat door zijn zelfstandigheid, door zijn wetenschappelijke ernst, maar vooral ook door de breedte en diepte van zijn gaven. Een man, die zo hartstochtelijk deel had aan de wereldliteratuur, die zulke artistieke gevoeligheid aan zulke verstandelijke vermogens paarde, die zulk een intuïtief besef voor de werkelijkheid verenigde met zulk een hardnekkig idealisme, een man die zo venijnig tegen alle schijnbare zekerheden kon schoppen en tevens zo echt zich kind van God noemen, kortom iemand die zozeer alle talen van de mens beheerste, zullen wij in onze kleine kring en in ons kleine land niet gauw weerzien. Daarmede wil ik hem niet verafgoden. Hij had de gebreken van zijn gaven - vooral de gebreken van de kunstenaar, lange perioden van inactiviteit, van het wachten op inspiratie en een geprononceerde neiging tot zelfbespiegeling, die soms veel op ijdelheid leek. Voor wat hem niet interesseerde, was hij met geen mogelijkheid te porren - soms tot ongerief van anderen. Maar wie hem gekend hebben, vergeten hem nooit. Hij heeft zijn invloed op hen uitgeoefend, maar geen school gevormd, wel een vereniging, de Calvinistische Juristenvereniging, die begon als een verband tussen Anema en zijn oud-leerlingen. De onafhankelijkheid, die hij voor zichzelf vroeg, respecteerde hij ook in anderen. En hij, die ons altijd vermaande toch bij de studie der bomen het bos te blijven zien, heeft zich er altijd voor gehoed om in zijn kijk op het bos, of dat nu de mensheid, de zaak of het beginsel heette, de bomen, dat is de individuele mens, te veronachtzamen of te schofferen. Zo heeft hij er zeer toe bijgedragen dat in het door hem beleden Calvinisme en in het door hem gegeven onderwijs op gereformeerde grondslag steeds het universele element, dat beiden Goddank bezitten, voorop kwam te staan en niet door de particularismen van tijd en plaats werd overwoekerd. Ik kom nog éénmaal op „Calvinisme en rechtswetenschap" terug. Het zou heel wel denkbaar geweest zijn, dat Anema toen hij eenmaal ontdekte, dat de zaken minder simpel en rechtlijnig lagen, dan hij zich in die eerste pennevrucht voorstelde, zich teleurgesteld had afgewend van de richting, die hij zo blij had aanvaard. Dat is door Gods goedheid niet zo geweest. Hij heeft gezien, dat de boodschap van de Heilige Schrift nog veel rijker en breder was, dat de Heer nog veel 49

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen