Jaarboek 1974-1975 - pagina 23

een gedecentraliseerde eenheid „knelpunten" voordoen, die de goede voortgang van het werk belemmeren, moeten deze dan als criterium worden gehanteerd voor de middelenverdeling op hoger niveau? Moet de vakgroep haar knelpunten ter oplossing voorleggen aan de faculteit, de faculteit aan het universiteitsbestuur en de universiteit aan het departement? Naar onze mening zal zulk een beleid op den duur de decentralisatie fundamenteel aantasten, en een centralistisch werkend bestuur en beheer bevorderen. Niet te ontkennen valt dat voor de zogenaamde hogere bestuursorganen de verleiding groot is om via een „knelpunten"-analyse of iets dergelijks op de stoel van het lagere orgaan te gaan zitten. En die verleiding behoeft heus niet te berusten op een streven naar meer macht, maar kan eenvoudig voortkomen uit een gevoel van verantwoordelijkheid van het hogere orgaan ten opzichte van het lagere. Die verleiding zullen we echter op elk niveau zo goed mogelijk moeten weerstaan, willen wij het goede in het bestaande gedecentraliseerde systeem niet aantasten. Dit betekent in de praktijk ook dat de ,,lagere" organen ertegen zullen moeten waken de ,,hogere" organen in de verleiding te brengen op hun stoel te gaan zitten door hun middelen-argumentatie te baseren op „knelpunten", die toch veelal een marginaal karakter dragen. Wij hebben ons dan ook tegen zo'n aanpak verzet toen het departement ons vroeg onze „knelpunten" kenbaar te maken, om op basis daarvan extra-formatieplaatsen toe te wijzen. Daarmee bedoelden wij geenszins de ernst van sommige noodsituaties te ontkennen. Maar zulke noodsituaties kunnen net zo goed op tafel komen - en dan zelfs op een meer verantwoorde wijze - bij een presentatie van het totaal van werkprogramma's en middelen ten opzichte van elkaar. Zulk een „integrale" benadering biedt in tegenstelling tot de ,,marginale" benadering door middel van „knelpunten" bepaald betere kansen voor billijk bestuur, zonder dat het gedecentraliseerde systeem wordt aangetast. Het komt ons juist voor deze kwestie hier met nadruk aan de orde te stellen, ook met het oog op de interne gang van zaken in de universiteit: de relatie vakgroep-faculteit en de relatie faculteit-universiteit. Wij realiseren ons overigens goed dat deze opgave - „integraal" benaderen in plaats van ,,marginaal" - voor alle betrokken partijen aan de begrotingstafel zwaar is; wellicht zelfs te zwaar bij de huidige stand van beschikbare bestuursinformatie op de verschillende niveaus. Voor de ingewijden zal duidelijk zijn dat met het voorgaande tevens opnieuw een beroep wordt gedaan op vergroting van flexibiliteit; flexibiliteit in taakstelling, in taakverdeling, in programma-vaststelling en in middelenbesteding. Dit geldt op alle niveaus: voor het departement, voor een universiteit, voor een 21

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen