Jaarboek 1976-1977 - pagina 100

maakten. Een wending, die sindsdien de gang van zijn leven heeft bepaald. Rookmaaker is steeds gewoon geweest de kunstgeschiedenis te zien in het ruimere verband van de kultuurgeschiedenis. Hij voelde, dat hij met zijn levensbeschouwelijk uitgangspunt de sleutel in handen had tot een allesomvattende visie. Een visie, waarin hij ook de praktijk betrok. Niet alleen de band van de kunstgeschiedenis met de theorie en de filosofie boeide hem, ook de achtergronden van het praktisch kunstenaarschap. In de bijna dertig jaar, waarin hij als kunsthistoricus werkzaam is geweest — student, kritikus, docent — heeft hij altijd een nauwe binding nagestreefd van kijken, denken, spreken en schrijven met de wortel van zijn christelijke geloofsovertuiging. Deze overtuiging maakte hij tot getuigenis. Hierin lag zijn grote kracht, al moet tevens gezegd worden, dat er studenten waren, die het gevoel hadden, dat zijn benadering voor hen te eenzijdig was. Zo bekeken is het belangrijk geweest, dat de groei van de afdeling gaandeweg de benoeming mogelijk maakte van medewerkers, waardoor er voor de uitbouw van het onderwijs, ook didaktisch gezien, meer mogelijkheden ontstonden. Vast staat dat hij met zijn specifieke instelling velen de ogen heeft geopend voor de lijnen en vergezichten, die hij in het veld van kunst- en kultuurgeschiedenis onderscheidde. Als wij hier over „velen" kunnen spreken, komt dit vooral omdat hij, behalve met de studenten en medewerkers aan de Vrije Universiteit, in verbinding stond met tallozen elders, tot ver buiten de Nederlandse grenzen. Al in zijn studententijd legde hij vele kontakten met geestverwanten in het buitenland. Er ontstond een vast verband van relaties, waarbij de samenwerking met Dr. Francis Schaeffer en diens Abri Fellowship een belangrijke rol heeft gespeeld. Dit boeiende aspekt in het leven van Hans Rookmaaker begon tegen de tijd, dat hij de middelbare leeftijd bereikte steeds duidelijker kontouren te krijgen. Zijn in diverse talen verschenen boekje „Modem Art and the Death of a Culture" maakte zijn ideeën toegankelijk voor Engels-, Frans- en Japanstaligen. Ieder jaar trok hij één- of tweemaal een paar weken op tournee naar het buitenland voor lezingen en medewerking aan „seminars" in Engeland, de Verenigde Staten en Canada. Met hulp van medestanders — niet in de laatste plaats zijn vrouw — stichtte hij in Eek en Wiel in de Betuwe een opvangcentrum, waar in steeds wisselende bezetting twintig tot dertig „gasten" vertoefden, die een heroriëntatie zochten en voor wie de kennismaking met zijn ideeën in meer dan één geval voor hun verdere leven van beslissende invloed is geweest. 100

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen