1906-1907 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 93

79 Inderdaad, daar staat geschreven in het wetboek der natuur: ,gewoonte, oefening, erfelijkheid", maar het staat er anders dan Donders gelezen heeft. Hij toch las, dat hare macht een constitutieve was, en de uitspraak luidt, hare macht is regulatief. Hieruit volgt, dat noch ,gewoonte, oefening, erfelijkheid", noch ,selectie" ooit de harmonie kunnen verklaren. Zij zijn geen oorzaken, maar staan tot de erkende harmonie als middel tot doel. Niet onaangevochten, wel onoverwonnen staat daarom nog de stelling: het doel de grondslag der harmonie, of, zooals Aristoteles zeide, 't geheel eerder dan de deelen. Op eene dwaling berust de uitspraak van „den regtbank der wetenschap" en daarom herroept zij haar vonnis, over de christelijke natuurbeschouwing uitgesproken. Want 't is haar om waarheid te doen en tot allen, die eenmaal door haar zijn afgewezen erkent ze, bij monde van Dennert, zonder ook maar in 't minst te kort te willen doen aan de verdiensten van Darwin, dat we thans staan ,aan het sterfbed van het Darwinisme." i) Luce clarius is 't, dat de struggle for life eerst daar een aanvang kan nemen waar reeds leven bestaat. Zeer juist zegt dan ook Reinke: ,Der logische Fehler, den die extremen Anhanger der Selektionstheorie begehen, wenn sie die Zweckmassigkeit der Pflanzen und Thiere lediglich auf die Wirkung von Selection zurüekführen wollen, ist darum so gross, weil die Selection, sebst wenn wir ihr die weitestgehenden Wirkungen zusehreiben wollten, doch besten Falls nur gegebene Eigenschaften zu steigern und zu fördern vermag. Die Fahigkeit zu zweckmassigem Funktioniren war aber notwendig mit dem ersten und unvoUkommensten Organismus bereits gegeben, und keine Selection hat sie ihm anzüchten können. Darum folgere ich : wer die Intelligenz als allgemeine Eigenschaft der Organismen leugnet, der muss sie auch bei sich selbst leugnen; denn auch der Mensch ist ein Organismus und sein Hirn ein Organ desselben." 2) Eertijds ijverige aanhangers van het Darwinisme komen thans dan ook daarvan terug, met name de bekende botanicus Strassburger. i) E. Dennert, Vom Sterbelager des üarwinisraus, 1903. 2) J. Reinke, Einleitung in die Theoretische Biologie, 1901 pag. 183.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen