1951 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 23

GESCHIEDENIS DER GEOLOGISCHE WETENSCHAPPEN

15

minder vlees te verwerken hebben. De basis van de tanden zal des te hechter moeten zijn naarmate ze meer en groter botten te kraken zullen hebben. Al deze omstandigheden zullen ook de ontwikkeling van alle delen die dienen om de kaak te bewegen, beïnvloeden. Deze werkwijze is dus van groot belang voor den geoloog en palaeontoloog, die vaak slechts enkele van de meest resistente resten van een dier gefossiliseerd terugvindt. Neptunisten en Plutonisten. De meest heftige strijd, tussen geologen gestreden, is wel die van de Neptunisten tegen de Plutonisten geweest. In deze strijd, die van ongeveer 1775 tot 1825 heeft geduurd, is voor de laatste maal het actualiteitsbeginsel, voorzover toegepast ter verklaring van het fossielhoudende sedimentpakket en de plaatselijke scheefstelling daarvan door bewegingen in de aardkorst, in discussie geweest. Onmiddellijk in verband hiermee staat de vraag naar de ouderdom van de aarde. Met Werner kon men het ontstaan van de aardkorst in zijn huidige vorm nog verklaren als een éénmalig betrekkelijk kortdurend gebeuren. Met Hutton, de vader van de school der Plutonisten, moest men noodzakelijk komen tot een ouderdom voor de aardkorst van millioenen jaren. Abraham Gottlob Werner (1749—1817) legde de nadruk op het belang van nauwkeurige waarneming in het veld en de practische betekenis daarvan, speciaal voor de mijnbouw. Hij heeft door zijn werkzaamheid op het gebied van de stratigraphie het werk van voorgangers als Lehmann en Füchsel belangrijk aangevuld. Verschillende door hem ingevoerde namen zijn tot vandaag in de litteratuur bewaard gebleven. Door deze stratigraphische arbeid kwam hij onder de indruk van de orde in de opeenvolging van de verschillende lagen en zag de mogelijkheid deze lagen door fossielen te karakteriseren, evenals William Smith in diezelfde tijd in Engeland. Hij komt tot de conclusie, dat onze aarde een kind van de tijd is en geleidelijk is opgebouwd. Zijn theorie over haar ontwikkeling is de volgende : Het centrum van de aarde wordt gevormd door een kern, die sterke verheffingen en diepe depressies had, maar die vandaag nergens ontsloten, dus voor waarneming ontoegankelijk en dus onbekend is. „In den beginne" was zij geheel bedekt door een oeroceaan, welke niet helder, maar troebel was door gesuspendeerd en opgelost materiaal, namelijk al het materiaal wat we nu in de aavdkorst terugvinden. De huidige aardkorst is dus het resultaat van een differentieel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen