1960 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 78

58

K. H. VOOUS

wetenschappen aan de valkuil der zelfkritiek, of beter, het gebrek aan zelfkritiek ontkomt. Deze uitspraak moet uiteindelijk voortkomen uit de erkenning, dat het de mens niet gegeven is zichzelf te kennen. Toch behoeven wij niet, zoals Simpson, in mineur te eindigen. Het treedt hoe langer hoe duidelijker aan de dag, dat het uiteindelijke probleem der evolutie niet in het verleden, maar in de toekomst is gelegen. Waar loopt de evolutie op uit? Wat is het doel der mensheid? Waarheen spoedt zich het heelal? Simpson heeft dit, ook als bioloog, terecht gezien. Ook Huxley deed dit in zijn „New bottles for new wine" (Londen, 1957) en „Religion without Revelation" (Londen, 1957) en in een wonderschoon epos heeft dit ook Pater Pierre Teilhard de Chardin gedaan in zijn werk „Le phénomène humain" (Het verschijnsel Mens, Utrecht-Antwerpen, 1958). Hierop behoef ik thans niet in te gaan: deze veranderde instelling ten goede werd reeds behandeld in Lever's recente voordracht en daarop gevolgde publicatie „Evolutie-perspectief" („Geloof en Wetenschap", 57, 1959, p. 185— 203). Slechts zou ik willen vaststellen, dat de grootse poging van Teilhard de Chardin om natuurwetenschap en theologie, verleden en toekomst, aarde en hemel, mens en God met elkaar in één, schier boven-menselijke visie te verbinden, wel móést mislukken, doordat rationeel daarin voor het kwaad geen plaats te vinden is, en mitsdien geen plaats voor het verlossende werk van Christus. De mens, de zondigende mens, de verloste mens, zijn even zovele raadselen gebleven. Er is geen vorm van zelfkritiek, die door „het raadsel mens" kan heen dringen. Teilhard de Chardin benaderde „het verschijnsel mens", niet de mens zelf. Het vacuum, dat aldus onder de grondvesten van het natuurwetenschappelijke denken blijft bestaan, zal alleen kunnen worden opgevuld door het Geloof. Ik zou daarom deze gedachten over zelf-kritiek in de biologische wetenschappen aldus met een paraphase van Simpson's boven aangehaalde bijna defaitistische uitspraak willen besluiten : Tenzij wij geloven, dat de mens naar Gods beeld is geschapen en door Christus tot zijn Schepper is teruggebracht, is de toekomst van de mens werkelijk duister — want zonder Christus zal er geen toekomst zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen