1960 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 108

84

O. R. HOMMES

Het metabiologische bepaalt de zin van de openbaring, het biologische de wezenswijze. Derde openharingswet: In de openbaring deelt de hogere term de lagere een ordening mee. Het metabiologische bepaalt dus de ordening van het biologische. Vooral deze laatste wet is van groot belang, omdat wij aan de hand hiervan onze uitspraken over de embryologie zullen moeten doen. Voordat wij hiertoe overgaan dient nog nader gepreciseerd, wat onder biologisch en metabiologisch wordt verstaan. Onder het biologische worden al die gebieden gevat, die niet in staat zijn met hun termen de mens te omvatten, hetzij elk op zich, hetzij gezamenlijk. Hiertoe kan men rekenen het botanische en het zoölogische, met het psychische, dus alles wat „leeft". Beneden dit gebied van het organische zijn echter het gebied van het moleculaire en het microphysische ook niet in staat categorieën te leveren, waarin de mens is te vatten. De mens stijgt boven alles uit, springt overal uit. Hengstenberg vat in een zeer fraaie term al deze gebieden samen en noemt ze het „chthonische", van chthè, grond, bodem. Dat, wat de mens boven het chthonische heft, wij kunnen zeggen, dat wat hem metachthonisch doet zijn, openbaart zich, drukt zich uit in het chthonische. In de mens is het chthonische dus op een geheel nieuw plan geheven: het menselijk plan. In Plessner's termen: de mens is niet een gesloten vorm, maar een open vorm, open naar het metachthonische: openbaring. Het metachthonische en de embryologie van de mens Dat de mens openbaring van het metachthonische in het chthonische is, geldt ook voor de embryologie. Het embryo is openbaring van het metachthonische. Hiermee komen we toe aan het eigenlijke thema. Naarmate het metachthonische zich meer differentieert in ons begrip, naarmate wij meer afweten van wat het metachthonische is, zal ook de embryologie meer en meer de openbaring van dat metachthonische blijken te zijn. Bij de bespreking van Plessner's uiteenzettingen kwamen wij b.v. reeds tot de conclusie dat de mens een geheel eigen organisatievorm heeft, één die qualitatief afwijkt van die van het dier. Dit geheel eigene van zijn organisatievorm zal zich reeds in zijn embryologie openbaren. Zo ook zal men het feit, dat de mens geen Umwelt heeft, maar een „wereld", dat de mens „in der Welt" is, reeds embryologisch duidelijk zien worden. Evenzo zal de geheel eigen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen