1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 23

H. FREUDENTHAL

7

Men beschouwe een dunne buis, die, lineair gerangschikt, 1000 witte en 1000 zwarte korreltjes bevat, de witte links, de zwarte rechts. Als we de buis schudden, vermengen de korreltjes zich, en na korte tijd lijkt de inhoud van de buis uniform grijs. Hoe lang we ook zouden doorgaan met schudden, nooit zullen de vdtte en de zwarte deeltjes weer gescheiden worden. De kans op zon singuliere toestand is namelijk lO""". Zelfs wanneer we een onzuiverheid van ten hoogste 10 % van zwarte tussen de witte deeltjes zouden toestaan, zou deze waarschijnlijkheid niet verder oplopen dan tot 10"'-". Was het hele heelal gevuld met zulke buizen en zouden we biljoenen jaren schudden, dan zou er nog geen noemenswaardige kans zijn op een ontmenging met een onzuiverheid van ten hoogste 10 %. Wanorde is veel waarschijnlijker dan orde. Spontane orde is uiterst onwaarschijnlijk en dus ondenkbaar als resultaat van het blinde toeval. In de levende natuur heerst orde. De bouwstenen van het leven, de proteïne-molekulen, vertonen een geweldige organisatie. Om de gedachten te bepalen, willen we ons zulk een molekuul voorstellen als opgebouwd uit twee soorten atomen (laten we zeggen witte en zwarte). (In werkelijkheid zijn proteïnen veel ingewikkelder; met het schema 1000 -f 1000 hebben we slechts een bescheiden ondere grens van complexiteit willen aanduiden.) Tengevolge van zijn hoge graad van organisatie lijkt zo'n molekuul niet op de grijze poeder van daarstraks in de buis, maar desnoods op een ontmengd poeder in een onzuiverheidsgraad van ten hoogste 10 %. De kans op een spontane vorming van zulk een proteïne-molekuul is zo futiel, dat we redelijkerwijs de mogelijkheid ervan kunnen uitsluiten. En hiermede is dan ook de mogelijkheid van elke generatie spontanea uitgesloten. Deze redenering is, klaarblijkelijk, absurd. Men ziet dit onmiddellijk, als men in ons voorbeeld de proteïnen door simpel keukenzout vervangt. In een zoutkristal wisselen de chloor- en de natriumatomen elkaar volgens een regelmatig kubisch schema af. Laten we, om de gedachten te bepalen, een eendimensionaal keukenzoutkristal uit 1000 chloor- en 1000 natrium-atomen in 't oog vatten. We treffen daar de atomen in volmaakte orde aan, om de beurt een chloor- en een natriumatoom. Dit is een toestand, even onwaarschijnlijk als die van de totaal ontmengde poeder in de buis. Als we een beroep doen op de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen