1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 83

L. BOSCH

59

Daarin wordt n.l. het volgende opgemerkt: „In genen, b.v. waarvan de lineaire afmeting ongeveer 300 A. bedraagt, is slechts plaats voor een beperkt aantal, circa een miljoen, atomen. Dit aantal is volgens de waarschijnlijkheidsrekening veel te gering om alle erfelijke eigenschappen te bevatten die in de genen zijn opgesloten en die zich uiten in het feilloze en ordelijke verloop van de hele ontwikkeling van een zeer specifiek wezen alsmede het inzetten van dit ontwikkelingsproces. Nieuwe theorieën waarin wordt gesteld dat erfelijke eigenschappen ook buiten de chromosomen zouden zijn opgeborgen, geven misschien de mogelijkheid om uit deze impasse te geraken". Diegenen, welke de genen zoveel betekenis hadden toegedacht, hebben krachtens deze uitspraken dus ongelijk. De waarschijnlijkheidsrekening bewijst de ontoereikendheid der genen en de moleculaire genetica moet worden herzien. Het is interessant om te vermelden, dat Prof. Woltjer vraagt „of in de [door Vlijm vermelde] beschouwingen van Mayr ook die „nieuwe theorieën" passen, waarover Prof. Rietjens spreekt (2). Prof. Vlijm merkt op, dat één en ander wel zou kunnen passen in de wijze, waarop Mayr de vraagstukken benadert (3). De beide Amsterdamse hoogleraren zeggen niet, dat zij afwijzend staan tegenover de beweerde ontoereikendheid van de genen. Dit is opmerkelijk. De uitspraak van Prof. Rietjens is n.l. in flagrante strijd met de huidige opvattingen aangaande de overdracht van genetische informatie. De Eindhovense hoogleraar spreekt over het aantal atomen in de genen dat veel te gering is om alle erfelijke eigenschappen te verantwoorden. Heeft deze formulering zoveel overtuigingskracht dat geen wederwoord wordt gehoord? Laat ik voorop stellen, dat de moleculaire biologie ons tot op heden nog slechts een glimp heeft gegund van de feitelijke achtergronden der levensprocessen. Toch is ons denken er diepgaand door beïnvloed. Zo ook onze inzichten aangaande de synthese van die macromoleculen, die voor het leven onontbeerlijk zijn: de eiwitten. De eiwitten zijn opgebouwd uit een twintigtal verschillende aminozuren, die in lineaire rangschikking de specificiteit van deze macromoleculen bepalen. Veel voorkomende afmetingen der eiwitten corresponderen met een molecuulgewicht van ongeveer 20.000-30.000. Zulke eiwitten bevatten dan ong-eveer 200 aminozuren. Voor de lineaire ranffschikö

o

king van deze aminozuren in het eiwitmolecuul beschikt de levende cel over informatie die is opgeslagen in het DNA. De informatie-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen