1970 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 139

M. KUILMAN

107

medische richtlijnen misleidend werkt omdat het probleem in eerste instantie geen medische aangelegenheid is. Het is wel een probleem vóór de medicus — met name voor de gynaecoloog — omdat hij er uit hoofde van zijn professionele vaardigheid noodzakelijkerwijs bij betrokken wordt. Vermoedelijk zouden vele discussies zich op een geheel ander niveau voltrekken indien het mogelijk ware om zonder risico en buiten het medisch handelen om een provocatio abortus te bewerkstelligen. Bijvoorbeeld door middel van een voor iedere zwangere te bereiden en te bekostigen dieet. De werkelijke vragen zouden dan veel minder versluierd worden. Al was het maar omdat men een belangrijke gelegenheid zou missen tot verschuiving, ontkenning en projectie van het grondprobleem. De hiervoor gesignaleerde sleutelpositie die de medicus bij de abortus arte provocatus inneemt, roept bijzondere spanningen op. In de eerste plaats voor de vrouw — en voor allen die zich om welke reden dan ook met haar identificeren — omdat zij weet dat het lot van haar zwangerschap afhangt van de beslissing van de dokter, terwijl zij bovendien niet zelden het gevoel heeft dat de motieven tot haar verzoek op zichzelf genomen niet tot het terrein van de medicus behoren. Niet zelden onderwerpt zij zich daarom met tegenzin aan het onderzoek van een team, maar zij kan er in vele gevallen niet omheen. Het spreekt vanzelf dat een dergelijke situatie aanleiding geeft tot spanningen in de relatie tussen de patiënt en de dokter. In dat verband is het veelzeggend dat de meeste vrouwen bij wie de abortus tenslotte werd geprovoceerd niet ingaan op de aangeboden mogelijkheid tot een voortgezet contact. Spanningen roept de sleutelpositie die hij inneemt ook op bij de medicus. Zijn plaats is omstreden en vaak niet erg benijdenswaardig. Eerstens omdat zijn traditionele scholing en zijn opvattingen over de uitoefening van het beroep hem met een „collisie van plichten" dreigen te confronteren, waaraan hij zich niet kan onttrekken, terwijl elke beslissing onbevredigend is. Bovendien zal hij zich realiseren dat het onderhavige probleem een veel wijdere strekking heeft dan een uitsluitend medische. Niet zelden zal met name de psychiater het onbevredigende gevoel hebben dat hij bij de formulering der psychosociale indicaties veel weg heeft van een verbale goochelaar: zijn vlag dekt de lading niet en dat bestempelt hem een beetje tot een psychopathologiserende Pipo-figuur. Zoals gezegd is het moeilijk om in de chaos van tegenstellingen en de diversiteit van standpunten een bepaalde lijn te ontwaren. Misschien dat men bij een analyse van de huidige situatie in Nederland nog het best kan uitgaan van twee op veel punten nogal controver-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen