1971 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 43

PERSBERICHT R.U. LEIDEN NR. 154

27

geldige wilsverklaring weigerde, is geen „passieve euthanasie toepassen" als medische gedraging, maar is „het hanteren door de patiënt van zijn eigen integriteitsrechten" (IV, 3a). Het dientengevolge niet meer levensbehoudend behandelen mag aan de arts dus niet verweten worden. 3. Gewezen wordt op de samenhang tussen enerzijds de arts-patiëntrelatie en anderzijds de beginselen van algemene ethiek en recht, zoals die in het cultuurpatroon van een gegeven gemeenschap blijken. Medische ethiek alleen is niet bedoeld en niet voldoende om alle uit deze relatie voortkomende problemen op te lossen. Dit maakt het invoegen in de medische opleiding van meer informatie betreffende enige grondbeginselen en denkpatronen van algemene ethiek en recht zeer noodzakelijk. Ten slotte lijkt het nodig in interdisciplinair overleg een omschrijving te zoeken van wat voor het recht als „te beschermen menselijk leven" geldt (II, 3a). Dit lijkt mede noodzakelijk met het oog op de biomedische research en met betrekking tot de abortusproblematiek. Toelichting Vrwijwel het enige, dat mevrouw mr. H. A. H. van Till-d'Aulnis de Bourouill in het proefschrift over orgaantransplantatie zegt is, dat haar inziens orgaantransplantatie in ons rechtsstelsel op legale basis vrijwel onmogelijk is, tenzij het recht de corobrale dood aanvaardt als dood van de mens. Een aantal Amerikaanse rechtscolleges eist stilstand van het hart, alvorens er een lijk is. Dit heeft in Amerika geleid tot de verwrongen constructie, dat men daar een onherstelbaar comateuze patiënt dood „verklaart" en dan daarom de behandeling mag staken, zonder dat dit de dood van de patiënt veroorzaakt. Dit „dood verklaren" impliceert dan echter meteen, dat er een lijk is, dat als orgaanleverancier kan en mag worden gebruikt. Het is dus wel van belang, dat het recht een mening vormt en uitspreekt over de vraag, of cerebrale dood samenvalt met de dood van de mens. Naar het oordeel van mevrouw Van Till wel en dan niet, omdat men daarmee de dood (gehele en blijvende disfunctie) van de geest vaststelt, maar die van het lichaam als geïntegreerd functionerende biologische totaliteit. Daarmee is dan het somatisch element aan de psychosomatische totaliteit „levend mens" onttrokken en is de mens als zodanig dood. Wat er met die geest gebeurt, is ons niet met zekerheid bekend. Daar kan iedereen zijn eigen geloof of gedachten over hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen