De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 76

^mm

66 DE V.U. I N OORLOGSTIJD

Ik weet zeker dat ik niet volledig geweest ben. Genoeg om aan

te toonen, hoe veelzijdig deze rijkbegaafde man was. Meer dan

genoeg om aan te toonen, dat door het verlies van zulk een man

onze Universiteit opeens veel armer geworden is. Nog veel sterker

wordt dit gevoel, als men nadenkt over de gaafheid van Rutgers'

karakter en over de groote gaven van zijn Schepper ontvangen,

die hem tot al dit werk in staat stelden.

Hij had een critischen geest. Zijn kracht lag in de critiek. Daarin

was hij groot. En nu het mooie, gave in hem: hij trachtte steeds

te bouwen door die critiek en hij wilde niet afbreken. Hij kon

vlijmscherp zijn, maar meestal was hij mild; omdat hij ook critiek

oefende op zijn eigen critiek en steeds, vóór hij veroordeelde, zocht

naar verzachtende omstandigheden.

Een andere gave, die hij van zijn Schepper medegekregen had, was

zijn veelzijdigheid. Hij was een goed Romanist; daarvan getuigt

zijn redevoering over: „De invloed van het Christendom op het

Romeinsche recht", gehouden ter gelegenheid van de 60ste her-

denking van de stichting der Vrije Universiteit op 21 October 1940.

Hij was een goed strafrechtkenner. Op de vergadering van de

Nederlandsche Juristenvereeniging, in 1941 te Amsterdam gehou-

den, werd over het onderwerp: „Behoeft de regeling van den

samenloop, bezien in het licht van de huidige rechtspraak van den

Hoogen Raad wijziging?", ingeleid door Mr G. E. Langemeijer en

Mevrouw Prof. Mr D. Hazewinkel-Suringa, door alle hoogleeraren

in het strafrecht in Nederland het woord gevoerd; omnium con-

sensu overtrof de redevoering van Rutgers die van alle collega's

in scherpzinnigheid en raakheid.

In de politiek heeft Rutgers, als kamerlid, als Minister en in zijn

andere functies uitnemend gewerkt; in dezen oorlogstijd was hij

voor geheel Nederland op dit gebied een vraagbaak.

Hij was een goed theoloog; in zijn artikel over „Christendom en

Politiek", gaf hij er blijk van, de kern van de leer van Barth

doorgrond te hebben.

Staaltjes van zijn literairen aanleg heb ik U reeds genoemd.

Rutgers was oprecht. Nooit liet hij zich vinden voor een kliekjes-

geest. Geroddel verfoeide hij.

Rutgers was een trouw man. Zijn vriendschap voor Ds Ferwerda,

den oudere, voor Ds Sietsma, den jongere, beiden ons ontnomen,

was van de hoogste allure. En toen hem op een vergadering voor

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen