De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 106

94 DE V.U. I N OORLOGSTIJD

En nu over de toekomst.

Wij krijgen als Vrije Universiteit opnieuw een kans. Wij zijn niet

vernietigd, zooals zooveel helaas wel in ons Vaderland. Wij heb-

ben ons te bezinnen op de vraag, of onze Universiteit op dezelfde

wijze als vóór den oorlog moet doorwerken. Het feit alleen,- dat

ons geen blaam treft voor onze houding in den oorlog, is niet vol-

doende rechtvaardigheidsgrond voor ons bestaan. Een felle aanval

op ons recht van bestaan staat ongetwijfeld te wachten. Van alle

kanten wordt de leuze van de eenheid aangeheven, worden wij

beschuldigd van sectarisme en schotjes-geest, wordt aangedrongen

op verflauwing der grenzen. Wij komen er niet mee, als wij wijzen

op ons verleden. Wij zullen opnieuw den strijd om het naakte

bestaan, ook als Universiteit, hebben te voeren.

Zijn wij gelouterd uit den strijd te voorschijn gekomen? Zijn wij

bereid, onze beginselen te handhaven tegen den geest dezer eeuw.-"

Eerste eisch, dien ik U allen, in welke functie Gij hier ook aan-

wezig zijt, moet voorhouden is: wordt wakker, wordt wakker,

want de nood is groot!

Deze kreet geldt ook voor de taak van studenten en docenten

beiden. Men mag niet verwachten, dat de studenten ermede genoegen

zullen nemen, als de hoogleraren zouden falen in het onderkennen

van de eischen, die de nieuwe omstandigheden hun stellen. Om

enkele dingen te noemen: zij verwachten een nauwer contact tus-

schen hoogleeraren en studenten dan vroeger bestond. En m.i.

te recht. De taak van een hoogleeraar is niet slechts, den studenten

de noodige schoolsche wijsheid bij te brengen. Veel te weinig werd

aandacht besteed aan de grootsche taak van den docent, den student

te vormen tot een leidsman op zijn toekomstig terrein. Mede van

de studenten moet het Vaderland het hebben. Zij zullen in vele

gevallen het voortouw moeten trekken. Zij zullen door ons daartoe

moeten worden voorbereid.

Een andere gerechtvaardigde eisch is, dat wij ons bezinnen op de

vraag, hoe wij het wetenschappelijk gedeelte van onze taak zullen

vervullen. Meer aandacht zal ook in de a-faculteiten moeten worden

besteed aan de practica. Reeds vóór den oorlog was dit menig

docent duidelijk geworden. Ernstig zullen wij allen ons op dit vraag-

stuk hebben toe te leggen.

Anderzijds zullen de studenten niet kunnen verwachten, dat de

docenten zich tevreden zullen stellen met een studentenmaatschap-

pij, die op den ouden voet voortgaat met de studie alleen maar te

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen