Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 11

I D E OPRICHTING

EN WAT DAAR AAN

VOORAF G I N G

I929-I93I

'Ik kan geen pedagogiek doceren als ik niet iets met kinde-

ren kan doen', zei prof. dr. Jan Waterink eens. Daarom

streefde deze hoogleraar in de pedagogiek en de psycholo-

gie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam naar een insti-

tuut waar wetenschap en praktijk elkaar zouden ontmoe-

ten; waar wetenschap niet slechts boekenwijsheid zou zijn.

Aldus realiseerde hij, nu al meer dan vijftig jaar geleden,

het Paedologisch Instituut. Een instituut met een internaat,

een school, een eigen collegezaal en een met het instituut

verbonden laboratorium.

Het internaat bedoeld als opvangplaats voor kinderen

met opvoedings-, leer- en gedragsmoeilijkheden, waar zij

voor langere of korte tijd werden verpleegd en geobser-

veerd. De tijdelijke behandeling en observatie stond voorop

want na het verblijf in het instituut moesten de kinderen,

zoveel mogelijk, weer 'gewoon' kunnen deelnemen aan het

maatschappelijk leven. Dit laatste betekende terug naar ge-

zin of pleeggezin, school of werk en in het uiterste geval

naar een inrichting. Het laboratorium was de plek waar de

kinderen, komend vanuit het hele land werden getest. Op

basis van zgn. psycho-technisch onderzoek werden kinde-

ren met opvoedings- en schoolmoeilijkheden adviezen ge-

geven. De school verbonden aan het instituut was de plek

waar, behalve aan de kinderen van het instituut, onderwijs

kon worden gegeven aan kinderen met specifieke leerpro-

9

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen