Aardwetenschappen aan de Vrije Universiteit 1960-2001 - pagina 145

In de departementale HOAK-nota (Hoger Onderwijs Autonomie en Kwaliteit) van

1985 werd kwaliteitscontrole als een centraal element in de toekomstige verhouding

tussen instellingen en departement ten tonele gevoerd. Dat kwaliteit, zowel in

onderwijs als in onderzoek, een essentiële overweging diende te zijn m de toe-

komstige ontwikkeling van het wetenschappelijk onderwijs, daarover bestond ook

binnen de VSF, die zichzelf kwalitatief behoorlijk aan de maat achtten, geen verschil

van opvattmg.

Vanaf 1986 werden binnen de VSF/FdA alle studieonderdelen uit het l'- en

2'-jaars onderwijsprogramma, inclusief de daarbij behorende tentamens, sys-

tematisch geëvalueerd door middel van studentenenquêtes. Vanaf 1988 wer-

den ook de onderdelen van het 3'- en 4'-jaarsprogramma op een dergelijke

wijze geëvalueerd. Met de resultaten van die enquêtes werd omzichtig omge-

gaan. Zij werden ter kennis gebracht van de betrokken docent, het (sub)facul-

teitsbestuur, de betrokken vakgroepvoorzitter, de onderwijscoördinator en de

voorzitter van de onderwijscommissie(s). Tegen een, van studentenzijde

bepleite, algemene openbaarmaking bestonden lange tijd grote bezwaren. De

enquêteresultaten waren, hoewel ongetwijfeld indicatief, per definitie subjec-

tief. Openbaarmaking ervan zou individuele docenten

kunnen schaden, maar bovenal contraproductief kunnen werken als het ging

om verhoging van de onderwijskwaliteit. In de onderwijsverslagen van de

(sub)faculteit werden de enquêteresultaten niet geïndividualiseerd maar gecu-

muleerd weergegeven. Dat neemt niet weg dat individuele docenten en vak-

groepvoorzitters indringend geconfronteerd werden met enquêteresultaten. In

het algemeen werd dat positief opgepakt en werden, voorzover van toepas-

sing, verbeteringen gerealiseerd. In enkele gevallen moest het (sub)faculteits-

bestuur ingrijpen. In de loop van de jaren leerde de ervaring dat studenten

buitengewoon verantwoordelijk omgingen met het invullen van enquêteformu-

lieren. De subjectieve enquêteresultaten konden daardoor steeds meer de sta-

tus van een semi-objectieve waardering krijgen. Uiteindelijk zouden daardoor

ook de bezwaren tegen algemene openbaarmaking komen te vervallen.

Over het kwaliteitsbegrip ontstonden tussen CvB en VSF echter de nodige

meningsverschillen. Vanuit het gezichtspunt van het CvB diende onderwijskwaliteit

zich allereerst te manifesteren in maximale prestaties ten aanzien van studievoort-

gang en studierendementen, kortom kengetallen. Vanuit de verantwoordingsplicht

jegens het departement en vanuit concurrentieoverwegingen een begrijpelijke

benadering. Even begrijpelijk was echter de wat ouderwetse positie van de VSF, die

betoogden dat studievoortgang en studierendementen door verandering van normen

en studie-inhoud naar believen gemanipuleerd konden worden en derhalve op

zichzelf geen objectieve indicator voor de onderwijskwaliteit konden vormen.

Bovendien, zo leerde de praktijk, bepaalden individuele keuzes van studenten (bij-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen