Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 284
De Vrije Universiteit 1880-2005
Wel zien we dus relatief de meeste groei bij de katholieken en de buitenkerkelijken, maar
de studentenpopulatie verraadt toch steeds haar gereformeerde herkomst. Voor de
meesten betekende dat echter ofwel kritisch gereformeerd, of enkel nog maar kritisch.
Toen directeuren in 1967 een gesprek hadden met enkele studentenpredikanten over de
regels die moesten gelden in de studentenflats, zei Ringnalda dat het argument: de vu is
een christelijke universiteit, voor de studenten geen geldigheid bezat.3 Hun kerkelijke
herkomst was niet langer bepalend voor hun gedrag en levensovertuiging.
Dat kwam duidelijk aan het licht toen in 1965 de eerste flats gereedkwamen op het
terrein in Amstelveen, dat als Uilenstede bekendstaat. Nieuwe voorzieningen om het te-
kort aan huisvesting te verhelpen waren dringend nodig, en de tijd van de hospitia met
hun pensionaatstijl was definitief voorbij. Het laatste werd in 1957 gesloten.3' Uilenste-
de bood aanvankelijk plaats aan zevenhonderd studenten. Snel genoeg zouden het veel
meer worden. Directeuren wilden dat deze studentenwijk herkenbaar zou blijven als een
dependance van de Vrije Universiteit. Ze verboden daarom damesbezoek op herenka-
mers en omgekeerd tussen twaalf uur 's nachts en acht uur 's morgens. Al spoedig ble-
ken die regels niet meer te handhaven bij de veranderde leefgewoonten van de jongste
studentenlichtingen. In 1969 kwam er op het terrein een middelendepot van de Neder-
landse Vereniging voor Seksuele Hervorming als teken dat de strijd verloren was. In
1972 legden de vu-bestuurders het hoofd in de schoot. Vanaf dat jaar was gemengde be-
woning toegestaan.3^ Uilenstede had definitief gebroken met de gereformeerde zede.
Een tweede verandering kwam voort uit de omstandigheid dat de Vrije Universiteit
zoals het hele hogere onderwijs te rekenen had met de toename van de aantallen studen-
ten afkomstig uit een niet-academisch milieu. Het georganiseerde studentenleven hand-
haafde nog de levensstijl van de negentiende eeuw,33 maar de student van het nieuwe
type voelde zich daar niet mee verbonden. Zijn aandacht ging veel meer uit naar de ge-
wone praktische vragen van leven op kamers met een klein maandgeld. Het is geen toe-
val dat in deze periode met de aanstelling van mr. A. van der Sluis de studentendecaan
als algemeen raadsman in 1956 zijn intrede deed.^"'* Hulp en steun zouden met name no-
dig zijn in de materiële sector. In 1956 bleek dat 65 procent van de kamerbewonende stu-
denten per maand nog niet over 150 gulden beschikte, terwijl toen 200 toch wel als het
absolute minimum mocht gelden. Geen wonder dus, dat velen er niet in slaagden voor
hun dagelijkse maaltijden het streefgetal te halen van veertien gulden per week.35
Studenten zonder traditie en zonder geld - die combinatie moest haast vanzelf een
ander soort studentenmaatschappij in het leven roepen. De Vrije Universiteit nam in
geen van beide opzichten een uitzonderingspositie in. Overal in Nederland vond men
deze nieuwe studenten, opgegroeid in gezinnen zonder kennis van de academische
wereld, toegerust met een tamelijk beperkte algemeen culturele bagage, niet geïnteres-
seerd in de klassieke corpscultuur of in welke gezelligheidsvereniging dan ook. Tegen-
over al deze negaties stond één groot, gezamenlijk belang: betere materiële voorzienin-
gen. De Nijmeegse student in de psychologie Ton Regtien speelde op die behoefte in
280 EEN HOEKSTEEN IN HETVERZUILD BESTEL
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005
Publicaties VU-geschiedenis | 510 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005
Publicaties VU-geschiedenis | 510 Pagina's