Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 349

Het was veel gemakkelijker, mensen tot een bijdrage voor onderwijs dan voor onderzoek

te bewegen. Daardoor was er een achterstand in het onderzoek ontstaan. Het was extra

moeilijk die in te halen, nu het aantal studenten voortdurend steeg, en er geen geld was

voor meer personeel.*"' Over geneesmiddelen liet hij zich niet uit. Wel gaf hij aan dat

keuzes onvermijdelijk zouden zijn.*"^ Dat thema zou in alle beschouwingen over het

onderzoek regelmatig terugkeren. Een kleine universiteit kan niet alles, ze moet de

schaarse middelen verdelen, niet naar evenredigheid, maar naar kwaliteit. Maar wie wil

selecteren moet verschil kunnen zien. Als er een algemene achterstand in het onderzoek

bestaat, wordt selectie willekeur. Daarom moest het college eerst zorgen voor stimule-

rende maatregelen, waar in beginsel ieder die goede plannen en goede mensen had van

zou kunnen profiteren. Het riep toen voor direct gebruik een beleidsruimte in het leven,

waaruit jaarlijks tien tijdelijke plaatsen verdeeld konden worden tussen degenen die de

beste voorstellen hadden ingediend.'*"' Gewoonlijk kwamen er in elke ronde ongeveer

vijftig aanvragen binnen, ten teken dat de vraag naar onderzoeksplaatsen aanzienlijk gro-

ter was dan het aanbod. Als stimuleringsmaatregel was de zogenaamde Beleidsruimte

Onderzoek (BRO) een groot succes.

Het eigenlijke werk moest gedaan worden in de faculteiten, met inachtneming van de

nieuwe regels voor het universitaire en facultaire bestuur. Volgens Stahlie was dat een

voordeel. Nu werd ter tenminste eindelijk over onderzoek en onderwijs overlegd; vroe-

ger gebeurde dat veel te weinig.'*'" Van Nes gaf in zijn jaarrede van 1977 een haast ont-

roerende beschrijving van universitair onderzoek. Het is als 'een werkplaats, waar drie

generaties - hoogleraar, medewerker en student - gezamenlijk, in voortdurend gesprek

met elkaar, naar waarheid zoeken en naar nieuwe wegen, die kunnen leiden tot het oplos-

sen van steeds weer opdoemende problemen, ook maatschappelijke. Het is een dialoog

tussen de opeenvolgende generaties van volwassenen; de ouderen brengen hun inzicht

en wijsheid in, de jongeren de spontane creativiteit en dikwijls ook de betere weten-

schappelijke kennis.''*" Het lijkt haast alsof G. Kuiper Hzn een wat zakelijker antwoord

bedoelde te geven op deze lyrische ontboezeming, toen hij drie jaar later zijn visie gaf op

de voortgang die zijn eigen vakwetenschap had gekend: 'hoewel misschien sommigen

anders zouden hebben verwacht is de sociologieontwikkeling in Nederland vooral een

aangelegenheid geweest van personen, niet van afdelingen, groepen, commissies, raden,

vakgroepen, subfaculteiten enzoverder.''*'^

De periode die wij in dit hoofdstuk in ogenschouw nemen was een hoogtepunt in de

activiteiten van raden, vakgroepen enzoverder. Maar ze stelt ook voor andere weten-

schapsgebieden dan de sociologie eerder Kuiper in het gelijk dan Van Nes. Wiskunde

bijvoorbeeld haalde met Kaashoek in 1967 een man binnen die veel aandacht schonk aan

de meest actuele ontwikkelingen in zijn vak. 'Je had echt het gevoel dat je met wereldwis-

kunde bezig was,' getuigde een student. Hij gaf je de nieuwste litteratuur op, en 'dan las

je dat artikel en kon je aan het front meedenken'.'^'^ In de letterenfaculteit gaf S.A. Var-

ga in 1965 aan doctoraalstudenten een college over retorica, een toen weinig bestudeerd

IN DE SCHADUW VAN MARX. 1969-1980 345

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen