Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 376

het primaire produkt onderwijs en onderzoek is, dat de mensen die daar over gaan over­

stemd kunnen worden door studenten en ondersteunend personeel.' Hadden studenten

dan niets te maken met het onderwijs.' Zeker, ma a r da n a ls consumenten. 'Studenten

ondergaan onderwijs. Die kunnen ook naar een andere universiteit toe.''^^ in de jaren ze­

ventig plachten de idealisten anders te spreken. Maar kennelijk had universitaire demo­

cratie nu ook voor haar ijverigste voorstanders afgedaan. Toen in 1998 voor de universi­

teitsraad het einde kwam, lokte dat alleen intern nog protesten uit.'^^

DE UNIVERSITAIRE PERS

Zo verdwenen geleidelijk a a n de verworvenheden va n de roerige jaren zeventig, op één

uitzondering na. De universiteitsraad ha d in 1979 besloten dat het universiteitsblad Ad

Valvas een onafhankelijke sta tus zou verkrijgen. De redactie kreeg een zelfstandige po­

sitie, en zou geen rekenschap behoeven a f te leggen aan het College van Bestuur of aan

de universiteitsra a d. Wie kla chten ha d kon zich wenden tot de beleidsraad Ad Valvas

— thans de adviesraad ­ die tegenover de lezers fungeerde als College van Beroep. De ar­

gumenten voor deze koerswijziging wa ren op zichzelf va lide. In de westerse sa menle­

ving zijn pers en vrijheid ona fscheidelijke begrippen, dus waarom zou dat aan de Vrije

Universiteit anders zijn.? Eén ding bracht de raad echter niet in rekening. Dat is dat pers­

vrijheid a lleen werkelijk kan bestaan als zij twee zijden heeft. Ook de lezer moet vrij zijn.

Hem komt het recht toe zelf te kiezen door wie hij geïnformeerd wil worden. Er moet

sprake zijn va n concurrentie. Een universiteitsbla d da a rentegen oefent een nieuwsmo­

nopolie uit. Wie tot de universita ire gemeenscha p behoort is nagenoeg gedwongen er

kennis van te nemen, omdat hij de geboden informatie moeilijk ka n missen. De inkleu­

ring en stellingname, de redactionele opinies en idiosyncrasieën krijgt hij er tegen wil en

dank bij geleverd. Zo'n voor ieder verplicht blad kan niet functioneren a ls orgaan voor de

hele gemeenschap. Werkelijke persvrijheid is in de grond va n de zaak niet verenigba a r

met een nieuwsmonopolie.

Ad Valvas kreeg dus een onmogelijke ta a k te vervullen. De meest gehoorde klachten

waren van tweeërlei aard, als ik afzie van de wat gore vulgariteit, die het blad al sinds de

jaren zeventig aankleeft. Ten eerste ondervonden de selectie van de feiten en de wijze

van beha ndeling niet a lgemeen wa a rdering. Voora l de deca nen ga ven in hun college

meer dan eens van ergernis blijk.'^o Het redactionele beleid, zo werd opgemerkt in 1996,

leek erop gericht te zijn het universitaire gebeuren uitsluitend va n de negatieve zijde te

benaderen. Zowel naar binnen a ls naar buiten werd steeds een ongunstig beeld va n de

Vrije Universiteit gepresenteerd.'* In subtieler bewoordingen werd dezelfde bood­

schap doorgegeven aan de toen fungerende hoofdreda ctrice mevrouw S.C. Verhulst, die

in 1999 de vergadering van decanen eenmaal bijwoonde. 'Vanuit het College wordt ge­

wezen op de vaak schroomvallige wijze waarop het blad aandacht geeft aan zaken die an­

ders verdienen. Er lijkt een soms doorslaande bescheidenheid te bestaan ten aanzien van

372 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen