Een handvol filosofen - pagina 309

ƒ Wijsbegeerte van de psychologie 305

uiteindelijk in deeltijd verbonden aan de subfaculteit en werd bovendien voor een

dag per week benoemd in de Centrale Interfaculteit voor het vak cultuurfilosofie.

Deze taak was niet uit de lucht gegrepen. In verscheidene publicaties over economie,

cultuur en maatschappijkritiek had hij blijk gegeven van zijn filosofische kennis en

inzichten. Zijn boek Kapitalisme en vooruitgang uit 1976 was daar een bewijs van.

In de Centrale Interfaculteit zou hij onderwijs geven in de avondcursus Wijsbegeer-

te en Spiritualiteit, en een doctoraalcollege cultuurfilosofie. In hoofdstuk VI zullen

we hem opnieuw tegenkomen.

5 Wijsbegeerte van de psychologie

In 1974 stemde het college van bestuur in met het voorstel van Centrale Interfa-

culteit om de leeropdracht van dr. C. Sanders - sinds 1962 hoogleraar theoretische

psychologie en geschiedenis van de psychologie - uit te breiden met de wijsbegeerte

van de psychologie. Al werd Sanders vanwege de uitbreiding van zijn leeropdracht

zowel in de Centrale Interfaculteit als in de Subfaculteit der Psychologie benoemd,

hij bleef geheel ten laste komen van de formatie van deze subfaculteit. In het bestuur

van de interfacultaire vakgroep theoretische, historische en wijsgerige psycholo-

gie, waarvan hij voorzitter was, hadden naast zijn medewerkers L.K.A. Eisenga en

J.F.H, van Rappard ook de hoogleraren Van Peursen en Van der Hoeven zitting.

Cornells Sanders, op 5 januari 1921 in Zuid-Hollandse Rijswijk geboren, groei-

de op in Amsterdam. Aan de toenmalige hbs in de Moreelsestraat (die na de oorlog

werd omgedoopt tot Christelijk Lyceum) slaagde hij voor het eindexamen hbs-B en

ging wis- en natuurkunde studeren aan de Vrije Universiteit. Na zijn kandidaats-

examen in 1943 stapte hij over - volgens de destijds bestaande mogelijkheden - naar

een doctoraalstudie wijsbegeerte met psychologie als hoofdvak, en sloot deze studie

in 1947 af met het doctoraalexamen. Hij had overwogen om na zijn psychologiestu-

die theologie te gaan studeren, maar hij zag aantrekkelijke beroepsmogelijkheden

om als psycholoog aan de slag te gaan. Eerst werkte hij enige tijd aan het Laborato-

rium voor Toegepaste Psychologie, dat nauwe banden had met de Vrije Universi-

teit. Vervolgens ging hij naar de in 1950 opgerichte Rijkspsychologische Dienst, die

destijds was ondergebracht bij de universiteit in Leiden. Na een reorganisatie van

deze dienst, die gepaard ging met een aanzienlijke uitbreiding van taken, verbreking

van de banden met de Leidse universiteit en een verhuizing naar Den Haag, werd

Sanders in 195 5 tot een van zijn directeuren benoemd. Gezien de samenwerking die

tussen de Rijkspsychologische Dienst en de Leidse universiteit had bestaan, lag het

in de rede dat hij in 1954 aan deze universiteit was gepromoveerd en wel op het psy-

chologisch proefschrift De Rangeertest. Een proeve ener methode van quantitatiej

en qualitatief intelligentieonderzoek.

De Vrije Universiteit kwam weer in beeld in verband met het emeritaat van Wa-

terink in 1962. Sanders aanvaardde het aanbod om in 1961 als wetenschappelijk |

hoofdambtenaar een deel van Waterinks leeropdracht over te nemen, namelijk de

theoretische psychologie en geschiedenis van de psychologie. Een jaar later volgde

zijn benoeming tot hoogleraar met deze vakken als leeropdracht.

De Vrije Universiteit was destijds de enige universiteit in Nederland die een leer-

stoel had ingesteld met deze leeropdracht. Aan de andere universiteiten liet de na-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen