Het nabije Oosten.

In niimmer 7 van dezen jaargang schreef ik onder den titel: een zilveren feest over den arbeid van den Duitschen hulpbond voor 'het werk der Christelijke liefde in het Oosten. Naar dat artikel wil ik den lezer^-verwijzen, om niet nog eens mede te deelen aangaande het ontzaglijk üiöeilijke werk door dien bond verricht, wat ik daarvan reeds schreef. Eén opm-erking laat ik vo-orafgaan aan mijn verdere piödeldjeelingen. In hepaalde kringen van lieden, die ook nog gerefo'rm'eerd zich noemen, hoort men nog al eens de nadere aanduiding van oppervlakkige prediking en predikers, van.wie men niet 'gediend is. Wie zou daarvan oiok gediend bunnen zijn? Wie walgt niet van zeer lichte spijze? Hun hart heeft wat .doiOr anderen wordt genoemid: zware kost. Nu geef ik

toe dat er licht© ela zware kost is; dat & r tussdien eeno oppiörvlakkige ea eene diepgaande prediking kan worden ondersebeiden, , alleen maar heb ik kunnen o^pm-erfcen, dat wat voor liclit werd gehouden, weleens zoio zwaar was om* te verstaan, dait het a.an • mannen, die ziclh niöt naarSlig oiefenen ia 'de kennis der Schrift en hlet verstaan onzer belijd-enisschrifteia, uit de ihanjd viel, en ter anderer ïijde koiu ik opm'erken, dat wat deze onsclhriftuurlijke en onvaste lieden voor zwaar hielden zoo licht was, dat het kind van - Goid, dat niet. bij praatjes lieieft van lieden, flie altijd willen leeren en zelf nimmer tot de kennis der waarheid, komen, er bij zoude verhongeren. Ik hisb tegen deze „zware" mienschen, tegen deze lieiliebbers van het diepgaande vooral één ding eia wel dit: dat zij het met de gebodem G-ods zoo lioht nemen en tlat zij zooveel op bebbeïi toet wat aan den buitenkant zit en er boeven op ligt. Dit soort van m'enschen kent den 'eisch van Gods Woorid niet; het weet niet van het leven en lijden, van de worsteling en den strijd ^der Kerk van Christus. Wat is hun koning toch een klein heer! Wat is hun het koninkrijk Gods toch klein van aMeting! Wat beboiQilt deöizulken tocih weinig tot de vervulling van de geboden ideis Heeren! Wat komlen zaj toclh gauw klaar met Gods wijde geboden! Zij hebben zoo weinig over voor Hem, diem zij' hun Heiland noemen; zij hebben zoo weinig lief die Ihtan raedemensclh is! Hun gebed is zoo a.nm: ! Zij tellen den Heere vaak wat omsamenhangend© woorden toe! Enkele zondige uitroepen als: groote goedheid! o goedbeid! en dergelijke, die gebruüct wanden instede van de rijke namen, waarmede God wil, Idat wij Hem zullen aanspreken in ons gebed, vormen veelmalen den inhoud van derzulken lang vteiih!aal van woorden. En als zij bidden — doien ze het wel? — bewaar en vermieerder uw kerk, waaraan denken zij dan? Aan welke middelen, waarvan de Heere zich zou kuinnen bedienen? En als zij bidden: verstoor de w!erfcein des duivels, aan welke macihts-O'penbaring en riiachtsontwikkeliag denken zij dan? Juist in deze door mij bedoelde kringen, waarin de naam en de macht van idien duivel nog al eens wordt genoemd, heeft men zoo weinig besef van de ontzettende maciht van dezen wederpartijder Golds; heeft men geen begrip van het geweldige' van diens rijk. Hoe ganscb aruders is de ervaring van het ontzettend© van des duivels macht en rijk' doior hen die hem tegemoet : treden, die de volle wapenrusting Gods hebben aangedaan op ' des apostels bevel, die hun goed, die hun le-ven, die hun dorp en hun land, h'un akker eji veld, die het allerliefste wat zij hisbben veil hebben en ten oorloge gaan om den geweldhebber dier wereld te bekampen om hem zijn vaten, indien i-nogelijk, te ontrukken. Hoe wijd is bet hart dezer lieden, door zoovelen voor licht gehouiden, uitgebreid toit de elfenidigen hier en elders, in 'd.e nabijheid en in de verte, die geboeid en gebonden zijn door Satan en zonde. O, zij' ne|mle|n het zoo zwaar, zij die bidden en denken en arbeiden tot behoud der arme doleniden, blinden, gevangenen en die gezeten zijn in dé duisternis. .Ook in onze kriojgen oiordeelt mien nog al eenjs Ucjitvaardig over de buitenlandsohe Christenen. De prediking is in die kerken zioo oppervlakkig en de mensc'hen zijn er zoo licht! Naar niet, weiniger gedacbten ^ijn wel haast alle Duitsche, Amerikaansche, Zweedsche en andei^e Christenen erg oppervlakkige Christenen en hun arbeid voor den Heere wondt gemeenlijk niet zwaar geacht. De zendingsaötie dier volkeren wordt door een zeer groot getal niel; ge-Éend, door anderen niet hoo-g aamigesiagen. Dat wij' toüh voorzichtiger leeren denken, dan zal 'ooii wel het voorzichtiger spreken en oordeelen worden aangeleerd. Daar zijn velden van arbeid zoo moeilijk te bewerken, dat zonder rekening ie houden miet de biziondea-© genade van God, die daartoe bekwaamt, niet zou kuim'en wordön verklaard, hoe men dien arbeid heeft kunnen aanvatten en lifeefi durven 'voortzetten. E^ der moeilijkste voldön vaa arbeid is de prediking van het Evangelie onder de Mohammedanen en van alle die terreinen in de wereld der Mohaihmedanien, ziijn die het zwaarst en gevaarlijkst te bearbeiden, waar de Turk zijn heerscihappij laat gte'luöi. Onder het meest ondraaglijk ^juk vain meedoogenlooze hardiheid en wreedheid zucht een Christenvolk meer dan duizend jaar. Het volk der Amieniërs. Ejen volk zwaar en lang en veel beschuldigd. Een volk nog zwaarder en langer verdrukt. Het woont verspreid ^over schier beel het Turksche rijk; bet woont te midden .van zijn eeuwenoiuden wreedsteii vijanid. Eens waren de .Armenische en Syrisdhe kerk üi Armenië en Syrië de heerscliende kerk, zij waren ..aanhangers van bet moinopfhysitismle, dat vooroordeeld werd op het vijfde oecumenisohe Concilie te Con& tantinopel (553).' Uit baait tegen de orthodoxe griekscbe kerk banden de monophysieten de grieiksobe taal uit bet kerkelijk gebruik en werkten de verovering-van Egypte door de Saraqenen in de band.. Ontzettend bebbien zij van de geloofsgenoolen diezcr Sacarenen de eeu^ven door mo-eten lijden. Het lijden en lot vooral van de Armeniërs in Armienië, Syrië, "Klein-Azië, bet lijden van 'hen die leei: den onder de heerschappij der Turkesa is onbeschrijflijk; en dat lijden is juist in de laaLsihe jaren toegenomen, is in den jongsten tijd als bij den dag geklomnien. Zij worden tot radeloosbeid gedreven en bedrijven daardoor menige daad, die alleen daaruit kan worden verklaard. Thans bestaat het scihier niet meer dan uit een paar hondend duizend weezen, ouden van dagen en bejaarde weduwen. Onder deze Armenische Christenen , werken Amerikaansche, Zweedscihe en ook Duitsche m: annen en vrouwen. Hun arbeid is bitter smartelijk, is moieitevol. Het zwaarste veld van arbieid wordt bewerkt door Duitsche mannen en vrouwen. Zulke mensohen zijn menschen, die het zwaar opnemen, neen, laat' ik liever zeggein: die bet zwaarste opnemen. Zij zijn de zwaar-til lenden; zij zijn belt die - er diep op ingaan. Geen lecituur acht ik beter geschikt o'm ons klein van onszelf te doen denken, dan wat gij kunt lezen van dezen zendingsarbeid. Mij dunkt, zij kan ons bang doen vragen: Heere, boe lang nog? Heere„ waarom dezen wel zoo geplaagd en waarom hebben wij alles en zij niets? Welke beiden en (heldinnen, die bieir werken! En dan die Armenische Cliristenen zelve! Hun is verweten, dat zij de eeuwen Idoor niets hebben gedaan ter verbreiding van het Evangelie onder ide Mohammedanen! Doch bi'er Bchuilt laster in! Want dit is zeker, dat er oïudier de Armeniscbe en Syriscbe cbristenien de grootste en meest ijverige prêdikeiB van bet Evangelie zijn, die branden yan liefde, die, naarmate de Turken meer moorden, meer gedroïiigen worden onder hen te evangeliseeren. Door heel Turkije: van de Kaukasus tot Turkestan, van bet Oosten tot het Wesijen, in Klein-Azië, Syrië, Mesopotatnië, Armenië en Bulgarije wordt bet Évaiigelie verkondigd en de Bijbel verspreid vertaald ia de onderscb'eidjen talen dier yerscihillende volkeren, waaronder de Armenische en Syrische Christenen wonen. Geen handelsbelang drijft deze Zweden en ideze Duitschers oin! te helpien deze armsten onder 'de mensohenkinderen. Wat is de genade toeb rhacbtig om idaantoiO de bairten te bewegen! Wat is bet geloof tocb een mysterieuse kracibt, dat daardoor 'die geplaagden zich nog staande hopen-te bouden!

Ik ken, naar ilc mij berinaeir, - geen \verk dat meer tegenstand moot overwinnen, dat aan meer gevaren zijn mannen en vrouwen blootstelt en dat zooveel lijden der ziel© meebrengt. Jaar in jaar uit getuige ilj© moeten zijn van, de .ontzettendste massa-moorden als onder hun oog bedrteven, zonder daartegen iets te kunnen doeïi! Telkens weer wordt bet ihart verscheurd en de ziel diep gewond als de berichten inkotoen van de moorden op hen, die zij als lieve en vrome leerlingen hebben gekend en als armje weezen hebbien opg^eid en opgevoed tot den dag, waarop zij belt leven ingingen om dan vroeger of later : te vallen in de banden van hun moordenaars. Wat oordeelt gij', niet oppervlalckige lieden, die u zelf (daarvoor bouidt en dioor .ajnderen daarvoor wilt worden gieibouiden van jdeze liefde om Christus' wiUe of zegt gij soms, gelijk mij op een dergelijke vraag werd toegevoeigd: als zij er maar geen grond van maken! Uit de vruchten zullen dezen van hun geloof mogen verzekerd fcijn! Van dit beerlijk .werlc yan dezen bulpbond kunt gij u zielf geregeld op de hoiogte biouden door aan tei vragen, oni gratis te mogen ontvangen, aan het adres' van F. Schucbardt, Frankfort am Main, Füi-stenbergerstrasse 151, het maandschrift: Soinnen-auf gang. De lectuur daarvan is een der beste middelen tege^u een gevaarlijke ziekte in sommige kringen e n d e m i s c' h heerscbende: tegen de zelfgenoegzaamibeid!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen