Een en ander.

II.

De Macedoniër.

Ons Gereformeerd zendingstijdsdirift ving zijn dertigsten jaargang aan.

Het eerste nummer is in hoofdzaak aan de beide huidpiensten: schooldienst en medische dienst gewijd. ' [ !

Inspector Nitsch heeft in het „Neue Allg. Miss. Zeitschrift" een artikel geschreven over Geestelijke stroomingen in Ned. O.-Indië, waarin o.a. deze opmerking voorkwam: „Ik moet nog een Voord zeggen over de Holl.-Inl. Scholen. Wij hebben er ook enkele in onze Salatiga-zending. Wij zijn daarin met den tijd meegegaan. Een kleine zending kan niet op eigen gelegenheid een eigen schooltype vormen; maar dat moet toch gevormd worden. De Holl.-lnl. scholen zijn een paedagogisohe misgeboorte. Want zij bestaan het, dat het Javaansche kind van den eersten schooldag af in een absoluut vreemde taal, nl. de Hollandsche, onderwezen wordt. De moedertaal is bijzaak en het Hollandsch hoofdzaak. Het doel dezer scholen is bereikt, als de 14-a 15-jarige leerling niet maax „hollandsch" spreken en denken, doch ook gevoelen en bidden kan".

Dit vernietigend oordeel over onze bekende Holl.-Inl. scholen brengt Ds Piol er toe onder het opschrift „Schakelscholen" een referaat weer te geven van dhr Wiggers, benoemd directeur der Keucheniusschool, over de „Schakelschool", waaruit blijkt, dat ook in Indië wordt ingezien, dat de Holl.-Inl. school het ware niet is, en men een anderen weg moet inslaan.

Een anonymus schrijft onder den naam Indicus over „Richtlijnen in de medische zending". Waarom noemt hij zijn naam niet? Hij behoeft zich dien niet te schamen, want het artikel getuigt van kennis van zaken. Dat hij van medische zending en niet van medischen dienst spreekt, doet eenigszins vreemd aan, en wekt het vermoeden, waartoe ook het artikel zelf wel aanleiding geeft, dat hij niet gereformeerd is; maar daardoor krijgt zijn artikel nog meerdere waarde.

Hij betoogt, dat een zendeling-arts een onmogelijkheid is. De practijk van onzen medischen dienst, die het ambt van zendeling streng gescheiden houdt van den dokter uit het zendingshospitaal, wordt tot de juiste afmetingen teruggebracht. Vele be^ keeringen brengt het niet aan. Maar het is een prediking van de practijk des Christendoms; de patiënten leeren er het Christendom waardeeren; ook wordt er door de opleiding van verplegers enz. een steeds breeder kring van Christen-Javanen gevormd, die hun kennis in dienst stellen van "hun landgenooten en van de evangelisatie onder dezen; bovendien worden er ook tijdens hun verblijf in de zendingshospitalen zielen voor Christus gewonnen.

Het duidelijk betoog van Indious heeft ons echter bevestigd in onze meening, dat de medische dienst in handen van een vereeniging "behoorl over te gaan. Over deze kwestie schrijft echter Indicus niet.

Artikel 123.

Met genoegen namen wij kennis van het volgende besluit der Zerfdingsarbeiders op Soemba:

„De vergadering van missionaire dienaren op Soemba is van oordeel, dat overeenkomstig het op de generale synode van 1914 desbetreffend ingediende rapport, artikel 123 K. R. geheel, zonder meer ingetrokken moet worden en dus de overheid: Ie de evangelieprediking geheel vrij moet laten en 2e nooit preventief mag optreden door de vestiging van een bepaalde zending op een bepaald terrein te verbieden, ten einde z.g. dubbele zending te weren."

Temeer moet dit besluit ons treffen, omdat wij hoorden, dat de zendingsarbeiders op Java een tegenovergesteld gevoelen hebben, en dus wellicht veel meer in de richting willen gaan, door Ds Alkema aangewezen, waartegen wij vorig jaar zijn opgekomen. '

Dit meeningsverschil tusschen onze zendingsarbeiders is niet van belang ontbloot.

J. DL W.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen