GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Noord-Oost Polder

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Noord-Oost Polder

10 minuten leestijd Arcering uitzetten

In onze commissie op de Synode hadden we ook een rapport te behandelen, dat betrekking had op het werk in de Noord Oost Polder. Opdat we een goed beeld van de situatie aldaar zouden hebben, werden we door ^e^kerkeraad van de Noord Oost Polder uitgenodigd om daar eens een kijkje te komen nemen. We hebben daar onder leiding van de pastor loei Ds C. G. Bos de polder bezichtigd en wie het alles gezien heeft, die is daar zo van onder de Indruk gekomen, dat hij niet laten kan, om iets van zijn bevindingen mee te delen. Toen ik daar alles kon zien, dacht ik: dit moest heel ons kerkvolk kurmen zien. Dan zou met veel meer VREUGDE in de collecte voor deze kerk worden geofferd. Neen, het is niet zo, dat men, wat de collecte aangaat, over het meeleven van de kerken te klagen heeft, maar het is zo jammer, dat niet allen kunnen zien, waarvoor men offert.

De Noordoostpolder Is een terrein zo groot als de halve provincie Utrecht. Het is dus ondoenlijk, dat er kerkdiensten worden gehouden op één plaats. Het is niet wel doenlijk, dat, wanneer men in Amerongen woont, men in Amersfoort naar de kerk gaat. In de Polder is duidelijk merkbaar, dat verschillende plaatsen bezig zijn te groeien.

Emmeloord is al een flinke plaats. Dat zal zeker daar een centrum worden. Op dit moment worden er acht kerkdiensten gehouden. Ds Bos k£in dat alles natuurlijk niet alleen verzorgen en elke Zondag is er dan ook hulp nodig. De predikanten in de buurt: Zwolle, Kampen, Vollenhove-Cadoelen, Blokzijl en Urk helpen veel en graag. Men was er zeer erkentelijk voor, dat deze hulp door de predikanten in verreweg de meeste gevallen belangeloos werd geboden en ik heb van predikanten gehoord, dat ze het een genot vonden om in de polder te preken. Ds Bos preekt zelf altijd vier keer, maar dat is dan ook de limiet, die de kerkeraad hem in de polder heeft gesteld: anders zou het werk voor hem te zwaar worden.

Nu moeten niet alleen de kerkdiensten worden verzorgd, maar men moet onder ogen zien, waar men het beste kan beginnen. Immers: et doel is niet, dat er in de polder één kerk komt, maar dat er verschillende plaatsen zullen zijn, waar de kerk kan worden geïnstitueerd. Op dit moment hebben we te doen, niet met de kerk van Etomeloord, maar het is nu nog de kerk van de Noordoostpolder. Ds Bos drukte het zo mooi uit: e doen hier altijd maar weer pioniersarbeid. Het is een zoeken en tasten. Zo heeft men een tijdlang een kerkdienst gehad in de Lemmer, maar die dienst moest weer worden opgegeven, omdat er geen mensen daar meer waren. Ook de dienst in Ramspol moest worden geëindigd, omdat een werkkamp, dat daar stond, werd gesloten en afgebroken. Hlet is praclitig om te zien, " hoe het kerkelijk leven daar groeit. Vanzelf wonen in versohillende plaatsen al mensen, die zich daar metterwoon hebben gevestigd. Perspectieven van geïnstitueerde kerken beginnen zich te openen. Ik vind het fijn, dat men daar niet naar de openbaring van één grote kerk zoekt, maar dat men overal instituering zoekt. Ik dacht aan Afrika. Als daar een gemeente groeit, dan denkt men niet over het beroepen van een tweede predilcant: r zijn in Afrika maar weinig kerken met twee predikanten, neen, dan doet men het zo, dan wordt een kerk „afgesticht", dat wil zeggen: en nieuwe wijk v/ordt gevormd met een heel apart en zelfstandig kerkelijk leven. Ik ben er van overtuigd en heb dat in Afrika ook gezien, dat zulks het kerkelijk leven zeer ten goede komt. Acht kleine zelfstandige kerken kunnen meer dan één grote kerk. Welnu: o wil men dat in de Noordoostpolder ook. Ieder zal verstaan, dat dat voor zware uitgaven plaatst. Dit is alles nieuw land. Er staat niets. Alles moet in cultuur worden gebracht. In normale gevallen kan men een kerk bouwen en de uitgave van de bouw verdelen over een flink aantal jaren, maar dat is in de polder onmogelijk. Men staat immers in de nabije toekomst voor het telkens weer moeten bouwen van vergaderplaatsen. Er kan dus op een vergaderplaats niet een al te grote schuldenlast drukken. Dan zou men op de duur een veel te zware rentelast krijgen. We hebben een paar vergaderplaatsen gezien. Alles is heel eenvoudig en we zijn wel onder de indruk gekomen van. een zeer zuinig beheer. Men tracht het geld zo goed mogelijk te besteden. Maar, omdat er steeds meer mensen komen, staat men steeds weer voor nieuwe problemen. Men kan dat merken aan de, groei van het ledental:1 Januari 49 waren er 98 leden, 1 Januari 50 150 en in 51 waren er 1 Januari al 215 leden. Zo snel ziet men wel nergens het ledenaantal groeien. Als de mensen nu maar dichtbij elkander woonden, maar reeds in hun vestiging zijn ze over het gehele gebied verspreid. Ieder gevoelt, dat zulks ook veel vraagt, bijv. met het oog op de catechisatie. Op dit moment is nog maar een vierde van de polder in cul-tuur gebracht: us ieder kan verstaan, dat de problemen voorlopig niet ophouden. Natuurlijk, hoe meer mensen daar komen wonen, hoe meer ze ook zelf kunnen doen en er is een verblijdende stijging te bespeuren in de collecten van het eigen kerkelijk leven, maar de onkosten zijn daarbij ook. stijgende: p de duur zal één predikant al het werk zeker niet kunnen doen en ik herhaal weer het probleem van het bouwen van vergaderplaatsen. Ik hoop dan ook van harte, dat alle kerken zullen helpen om hier het kerkelijk leven „op gang te helpen". Ik kan me nu al een beetje voorstellen, hoe dat zal zijn, als in de polder en hier en daar dorpen en grotere plaatsen zullen zijn met een eigen kerkelijk leven. Ds Bos heeft daar prachtig werk, en hij doet het met grote toewijding. De Polder heeft de liefde van zijn hart. We zullen van deze „collecte" voorlopig nog niet af zijn.

Wij hebben gezien, dat de mensen over het gehele gebied verspreid wonen. Ook dat heeft zo zijn eigenaardige problemen. De mensen worden uit alle oorden van het land bij elkaar gebracht en ze komen alleen naar de polder om daar te werken. Vandaar, dat men in de polder bijna geen oudere mensen heeft. Het zijn haast allemaal jonge gezinnen. Het is daar, wat de bevollcing betreft, natuurlijk ook een „allegaartje". Dat heeft zijn bezwaren, hoewel Ds-Bos-'ons mét Vreugde kon meedelen, dat er een sterke band van samenbinding onder de mensen is. Het samen deel uitmaken van het ene huis des Heren is een sterk samenbindende kracht. Men heeft er vanzelf ook het grote voordeel, dat er geen oude veten zijn, soms van jaren her, tussen mensen en families. Dat is wel fijn en geeft aan het kerkelijk leven iets zeer fris. Men doet van alles om de band te versterken. Ik noem maar een paar dingen op. Men heeft daar een gestencild kerkblaadje, dat over heel de polder wordt verspreid en dat er vooral op ingesteld is om het onderlinge meeleven te bevorderen. Men kan daar lezen, wie er ziek is en allerlei dingen, die het leven in de gemeenschap raken, die vanzelf gaan, als men maar dicht bij eUcander woont. Huisbezoek wordt niet één keer per jaar gedaan, maar meermalen, om het onderling contact zoveel mogelijk te bewaren. Eens per maand heeft men een gemeente-avond, nu nog alleen in Emmeloord en daarvoor bestaat grote belangstelling en men doet zoveel, als men kan, om daar alle mensen te krijgen. Men komt daar graag. Het zijn als het ware ontmoetingsavonden, waarop men elkander ontmoet en leert kennen. De dingen van de gemeente worden onderling besproken. Inleidingen worden gehouden. Op de verschillende plaatsen tracht men te komen tot een organisatie voor de jeugd en voor ouderen. Men werkt dus naar twee kanten. Nu tracht men nog zoveel mogelijk de band over de gehele polder te bewaren. Dat is nodig, omdat men straks bij meerdere institueringen elkander zeer nodig zal hebben. Men moet van elkaar afweten. Maar men tracht ook op verschillende plaatsen de mensen zoveel mogelijk met elkander in contact te brengen om zo de begeerte tot een eigen kerkelijk leven aan te wakkeren.

Er zijn natuurlijk ook de teleurstellingen. Evenmin als dat in het buitenland zo is, blijven ook hier bij verhuizing niet alle leden trouw. Sommigen zakken af en zoeken soms liever de binding weer op, waar de Here hen in zijn grote genade van had verlost. Ik mag de kerkeraden nog wel eens in het bijzonder opwekken om toch trouw te zijn bij het kennis geven, als een lid met attestatie is vertrokken. Daar mankeert soms nog veel aan. Wat kan een onjuiste adresopgave niet heel veel werk kosten. Ds Bos vertelde ons, dat hij soms heel veel werk heeft om b.v. een jongen in de werkkampen te vinden. Daar zijn wel lijïten en die kan Ds Bos nagaan, maar wanneer een jongen achter zijn naam niet precies zet, tot welke kerk hij behoort dan is het een hopeloos zoeken. De schapen beleven het hier wel, dat de Goede Herder door de dienst van mensen hier alle schapen bij name roept. Er wordt hier niet één vergeten. Men zal kimnen verstaan, dat al dit werk èn van de dominee èn van de ouderlingen heel wat vraagt en we waren bijzonder verheugd over de toewijding, waarmee deze broeders over hun werk spraken. We kunnen, wat dat aangaat, onze leden met gerustheid naar de polder laten gaan. Ze vinden daar een mooi kerkelijk leven. Ze kunnen daar genieten van de gemeenschap. Ze worden daar onmiddellijk opgevangen.

Het is een mooi land. Het is nog wat kaal. Heel mooi vind ik, dat men bochten in de wegen had aangebracht. We hebben maar één rechte weg van 6 km lang gereden, maar dat is dan ook de langste. Alles doet heel nieuw aan. Het zijn ook allemaal nieuwe nederzettingen. We troffen een prachtige dag en zo was het een genot de polder te bezien. We hadden maar enkele uren tijd om alles te bekijken, en we hadden er graag nog meer van gezien en gehoord. We bekeken de vergaderzaal in Emmeloord en het was merkwaardig. Die vergaderzaal heeft ook een nummer in de straat, waar het staat en dat nummer is 31. Ik hoop een volgende week nog iets te kunnen vertellen van het werk van Ds Bos, maar ik hoop, dat ik door deze regelen belangstelling voor de arbeid daar heb gewekt. Als de collecte lijst wordt vastgesteld, mag het werk in de Polder niet worden vergeten. We moesten er allen eens kunnen kijken. Onbekend laat vaak onbemind. Om de broeders en zusters in de Noordoostpolder een beetje te helpen, heb ik deze regels geschreven en ze mogen het gelijk zien als een uiting van dankbaarheid voor de prachtige middag, die ze in een zeer drukke Synodetijd commissie twee hebben bezorgd. Na de tocht kon ik wel verstaan en billijken, dat de leden uit andere commissies een beetje jaloers waren, dat ze zulk een mooi en leerzaam tochtje moesten missen. Het kwam nu eenmaal door de verdeling van de arbeid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 13 oktober 1951

De Reformatie | 8 Pagina's

Noord-Oost Polder

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 13 oktober 1951

De Reformatie | 8 Pagina's