Revue 1995 - pagina 82

prof.dr D.M. Schenkeveld

arbeidsmarktperspectief kunnen veel andere studierichtingen niet bieden.' Volgens Schenkeveld hebben de classici na al die eeuwen nog voldoende wetenschappelijk onderzoek te doen. 'Nu en dan zijn er nog ontdekkingen die een nieuw licht werpen op ons vakgebied. Ongeveer vijftig jaar geleden bijvoorbeeld zijn op Kreta gevonden kleitabletten ontcijferd. Daaruit bleek dat vroeger op het eiland ook al Grieks werd gesproken. Daarmee is de oorsprong van de taal een paar eeuwen eerder te dateren. Ook zijn in Egypte papyri gevonden met daarop tot nu toe onbekende Griekse taaifragmenten. Daar kunnen wetenschappers wereldwijd nog jaren mee aan de slag.' Schenkeveld noemt nog een voorbeeld van vernieuwing. 'Zo'n vijftig jaar geleden kwamen de eerste ideeën in omloop dat Homerus de Ilias en de Odyssee niet achter een tafeltje heeft zitten schrijven, maar dat het verhalen waren die rondtrekkende dichters doorvertelden. Nu is zo'n opvatting niet vreemd meer binnen de wetenschap, maar vijftig jaar geleden was je een

ketter als je zoiets verkondigde.' Bij zijn afscheid kreeg Schenkeveld het eerste exemplaar overhandigd van een Liber amicorum, waarin de teksten van een vorig jaar gehouden symposium zijn samengebracht. Zelf gaf hij een afscheidscollege, getitetd 'De laatste zinnen'. Dit was mede een knipoog naar een lezing met de titel 'De eerste zinnen' die hij ooit hield toen hij rector van de universiteit was. In zijn afscheidscollege legt hij uit dat een welgekozen slotzin pas na verloop van eeuwen door de Griekse schrijvers geïntroduceerd is. De mooiste slotzin had hij natuurlijk tot het einde bewaard. Het is een aangepast citaat van Xenophon. 'Laat ik dan tot hiertoe gesproken hebben. Aan het vervolg zullen zeker anderen aandacht geven.' (Dirk de Hoog) Greek Literary Theory after Aristotle, a collection of papers in honour of D.M. Schenkeveld, onder redactie van J.C.J. Abbenes, S.R. Slings and I. Sluiter. Amsterdam 1995, f 75,-, ISBN 90 5383 365 x

vrije Universiteit

amsterdam

Benoeming Sinds I april is dr E. Tan in dienst bij de faculteit als hoogleraar Kunstgeschiedenis in het bijzonder de Woord- en Beeldrelaties. 'Mijn interesse voor de problematiek van woord en beeld dateert van het eind van de jaren zeventig. Ik was bezig af te studeren en werkte als kandidaats-assistent bij Theaterwetenschap in Amsterdam. Mijn afstudeeronderzoek ging over de taal van de film. Kun je zeggen dat de film een taal heeft of zelfs een taal is? Deze vraag was toen actueel. Franse semiologen zoals Christian Metz hadden erover geschreven, en in de cognitieve psychologie had je toen juist een hevige discussie over de vraag of wij denken in woorden en beelden, of dat abstractere vormen in het denken worden gebezigd. Naar mijn idee kunnen dergelijke vraagstukken niet zonder empirisch onderzoek tot klaarheid worden gebracht. Ik heb een poging gedaan om uit te vinden in hoeverre het begrijpen van een gefilmd verhaal anders in zijn werk ging dan het begrijpen van hetzelfde verhaal als het gesproken werd gepresenteerd. Later heb ik me toegelegd op de emoties bij de filmkijker Als je weer uitgaat van een en hetzelfde verhaal, dan zijn sommige

Revue

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen