Studentenalmanak 1899 - pagina 164

DE ZUSTERS.

an het zijn, dat verandering — het kenmerk der tijden ~-

Aan het eind dezer eeuw tot verbetering werkt?

Dat voor tweedracht, de drijfveer voor velerlei lijden,

De eenheid weldra de gemoed'ren versterkt?

Mocht het zijn, als een lente voorbij is gevaren.

En de zon met haar stralen weer hoog ons beschijnt,

Dat het jubelwoord rijze bij 't tokkelen der snaren:

„Geloofd de victorie! de oneenheid verdwijnt!"

Neen! mijn oogen vermogen niet binnen te gluren

Door den sluier, ook hier voor de toekomst gehecht;

Mijne ziel moet geduldig den twijfel verduren,

Den twijfel, die vraagt: „wordt het pleit nooit beslecht?"

Doch de teek'nen der tijden doen kldicn het duister;

Doen gissen wat wacht; vermoeden wat naakt;

O sprake dier teekenen! vertolk in gefluister

De eenheid, waarnaar mijne ziele steeds haakt.

Geef me inzicht in 't eertijds, verstand in het heden,

Dat de toekomst ontsluiere een enkel gezicht;

H e t toekomstige gloort toch in 't grijze verleden.

Bezien door het schijnsel van 't hedendaagsch licht!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen