Studentenalmanak 1902 - pagina 119

"3

baar geworden. Onvergetelijk zouden mij deze dagen zijn,

als een ideaal mij voortdurend voor oogen zwevend, als een

toekomstbeeld van eigen toekomst en jong- geluk, leven en

werken bezielend. Straks zou ik teruggekeerd zijn in de

eenzaamheid mijner studeerkamer, en ik zou al het verledene

als opnieuw voor mijn geest zien voorbijtrekken.

En daar, daar zou ik schilderen met levendige kleuren

en in schitterende lijnen het geluk, dat ik aanschouwde.

Fantasieën en toekomstdroom en zouden het voor mij liggend

papier vullen. En straks zou ik daarop vernemen den echo

van het zacht-vrouwelijk gemoed, op hare wijze, met lieflijk

stemgeluid datzelfde toekomstbeeld mij latende droomen,

wanneer die stem mij dat toezingt:

Zooals het jonge groen zoo frisch en zacht

Weer opgroeit, na den donk'ren winternacht:

Zóó is de liefde in 't hart, dat lang reeds wacht

Om óp te bloeien.

Zooals de wind des avonds zachtjes ruischt,

En door elk blaadje als 't ware een liedje suist:

Zóó is nu ook mijn jeugdig hart, dat bruist

Van liefdegloeien.

Zooals de kind'ren vroolijk aan het strand

Gaan spart'len in het nat en hand aan hand

In 't water staan, dat uitspat op het zand.

E n vroolijk stoeien.. . .

Zóó zijn mijn zinnen jong en wild verward.

Verdwenen is mijn leed en al mijn smart,

En 'k juich en zing, terwijl 'k de liefde in 't hart

Steeds voort laat groeien.

POAL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen